Struktura sakramentu namaszczenia chorych.
Liturgia tego sakramentu ma obecnie różne formy celebracji: zwykły obrzęd udzielania sakramentu chorych, udzielanie go w czasie Mszy św., w wielkim zgromadzeniu oraz w niebezpieczeństwie śmierci.
Zwykły obrzęd stosowany jest wtedy, kiedy chory wcześniej wyspowiadał się i przyjął Komunię św., a składa się z czterech części, którymi są:
- obrzęd wstępny,
- liturgia Słowa,
- liturgia sakramentu,
- zakończenie obrzędu.
Potrzebne jest także przygotowanie zewnętrzne:
- stół nakryty białym obrusem,
- na stole krzyż i świece,
- woda święcona,
- kawałek waty.
Obrzęd wstępny obejmuje pozdrowienie obecnych, pokropienie chorego i mieszkania wodą święconą, słowo wprowadzające celebransa lub modlitwę wstępną oraz akt pokuty. Krótka liturgia Słowa to czytanie fragmentu Pisma Świętego i jego wyjaśnienie. Na liturgię sakramentu składa się kilka elementów. Jest to najpierw litania za chorego, która może być odmówiona po czytaniu Słowa Bożego lub po namaszczeniu, albo dwukrotnie. Kolejnym elementem jest włożenie rąk kapłana względnie kapłanów na głowę chorego. Gest ten oznacza udzielanie daru Ducha Świętego. Po włożeniu rąk kapłan odmawia modlitwę dziękczynną nad olejem (zwykle używa się oliwy z oliwek poświęconej przez biskupa w czasie Mszy Krzyżma w Wielki Czwartek, w przypadku braku poświęconego oleju, sam kapłan może go poświęcić). Następnie ma miejsce najważniejszy element sakramentu, czyli święte namaszczenie wraz z wypowiedzeniem słów formuły sakramentalnej.
Kapłan namaszcza głowę chorego mówiąc:
Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże Ciebie łaską Ducha Świętego. Amen.
Kolejno namaszcza dłonie i mówi:
Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie. Amen.
Po namaszczeniu szafarz odmawia jedną z pięciu modlitw, w zależności od stanu chorego. Na zakończenie obrzędu wszyscy obecni odmawiają modlitwę Ojcze nasz, a kapłan udziela błogosławieństwa. Może też podać choremu krucyfiks do pocałowania.
Bóg w sakramencie namaszczenia chorych obdarowuje chorego łaską umocnienia, pokoju i odwagi. Pomaga pokonać pokusę zniechęcenia i trwogę przed śmiercią. Darem Boga jest także uzdrowienie duszy, a czasem i ciała, jeśli taka jest wola Boża. Przez sakrament chorych chrześcijanin otrzymuje dar głębszego zjednoczenia z męką Chrystusa dla własnego dobra i dla dobra całego Kościoła. Sakrament ten przygotowuje również do przejścia do domu Ojca.
