„Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam! A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”. (J 20,22-23).
Sakrament pokuty jest pierwszym darem zmartwychwstałego Jezusa zwany często spowiedzią, sakramentem pojednania.
W MNCC sprawowane są dwie formy spowiedzi: indywidualna – prywatna (uszna w konfesjonale) oraz ogólna – publiczna (sprawowana bądź jako odrębny obrzęd przed ołtarzem, bądź w połączeniu z Mszą święta w części zwanej Spowiedzią Powszechną). Jest to powrót do starożytnej formy spowiedzi z pierwszych wieków chrześcijaństwa. Jest to jednak sprawą człowieka, którą formę spowiedzi wybierze.
Do spowiedzi indywidualnej są zobowiązane przystępować dzieci oraz młodzież do lat 18; zaleca się również przystępowanie do niej dorosłym, ilekroć odczuwają taką potrzebę. Poprzez częste uczestnictwo w Sakramencie Pokuty chrześcijanin ma sprzyjające warunki do kontrolowania stanu swego życia duchowego.
Zanim przystąpimy do spowiedzi ogólnej przed ołtarzem czy też spowiedzi usznej w konfesjonale, by otrzymać rozgrzeszenie powinniśmy spełnić następujące warunki:
1.Rachunek sumienia
2. Żal za grzechy
3. Mocne postanowienie poprawy
4. Szczera spowiedź
5. Zadość uczynienie Panu Bogu i bliźniemu.
Poprzez częste uczestnictwo w Sakramencie Pokuty chrześcijanin ma sprzyjające warunki do kontrolowania stanu swego życia duchowego.
Możliwość skorzystania z tego Sakramentu w formie „usznej” w konfesjonale istnieje, co najmniej pół godziny, przed każdą Mszą św. lub po Mszy św.