Narodowy Kościół Katolicki

| Nowy, głęboko poruszający tekst bp Roberta: „Jerozolima – miasto, którego nie widziałem” – przeczytaj tutaj. | Dołącz do rejestru dawców i zostań Dawcą Życia – rejestrdawcow.pl. | Myślisz o kapłaństwie? Odwiedź seminarium-duchowne.pl. | Wtorkowy Wieczór Modlitwy – kliknij tutaj. | Poznaj książkę "Gdy kamienie jeszcze milczą". | Więcej treści duchowych – Aktualności. | Święty Józefie, Patronie Kościoła, módl się za nami. |

Spowiedź Święta

Pierwszym darem zmartwychwstałego Jezusa jest sakrament pokuty zwany często spowiedzią, sakramentem pojednania czy też przebaczenia. Jezus w wieczerniku, kiedy ukazał się apostołom,

„tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane” (J 20,22-23).

W Kościele sprawowane są dwie formy spowiedzi: indywidualna – prywatna (uszna w konfesjonale) oraz ogólna – publiczna (sprawowana bądź jako odrębny obrzęd przed ołtarzem, bądź w połączeniu z Mszą święta w części zwanej Spowiedzią Powszechną). Jest to powrót do starożytnej formy spowiedzi z pierwszych wieków chrześcijaństwa. Jest to jednak sprawą człowieka, którą formę spowiedzi wybierze.

Do spowiedzi indywidualnej są zobowiązane przystępować dzieci oraz młodzież do lat 18; zaleca się również przystępowanie do niej dorosłym, ilekroć odczuwają taką potrzebę. Poprzez częste uczestnictwo w Sakramencie Pokuty chrześcijanin ma sprzyjające warunki do kontrolowania stanu swego życia duchowego.

Zanim penitent przystąpi do spowiedzi ogólnej przed ołtarzem czy też spowiedzi usznej w konfesjonale, by otrzymać rozgrzeszenie powinien spełnić następujące warunki:

1.Rachunek sumienia

2. Żal za grzechy

3. Mocne postanowienie poprawy

4. Szczera spowiedź

5. Zadość uczynienie Panu Bogu i bliźniemu.