Zapytania duchownych

Pierwszym krokiem jest przeczytanie o nas na naszych stronach internetowych, zadawanie pytań, a następnie, jeśli chcesz rozpocząć proces inkardynacyjny: napisanie prośby i przesłanie jej wraz z wymaganymi dokumentami na nasz adres emaliowy: inkardynacja@moj-kosciol.pl Inkardynacja jest otwarta tylko dla duchownych ważnie wyświęconych w tradycji katolickiej przez Kościół z ważną linią sukcesji apostolskiej. Ogólnie rzecz biorąc, przyjmujemy duchownych z konserwatywnych i niezależnych wspólnot starokatolickich i Kościołów zachowujących ważną linię sukcesji apostolskiej. Prośbę o inkardynację wraz z załączonymi dokumentami, należy starannie opracować i odesłać na wskazany w korespondencji adres e-mail. Możliwe jest przesłanie w pierwszej kolejności wniosku, a następnie dostarczenie dokumentacji w miarę jej gromadzenia. Jednak decyzja o udzieleniu inkardynacji zostanie podjęta po złożeniu i zatwierdzeniu kompletu wymaganych dokumentów.

To nie jest łatwe pytanie, ponieważ każdy kandydat jest prowadzony przez proces w sposób zindywidualizowany i osobisty. Po zakończeniu procesu aplikowania wniosek o przyjęcie lub odrzucenie prośby o inkardynację zostaje przedstawiony Radzie Synodalnej. A więc okres czasowy "jak długo?" jest różny. Generalnie jednak proces inkardynacji może zostać zakończony w ciągu miesiąca.

Potwierdzenie otrzymania prośby o inkardynacje zostaje przesłane na wskazany adres e-mail lub adres poczty tradycyjnej w ciągu 30 dni. W potwierdzeniu wnioskujący otrzyma wyznaczenie terminu, zwyczajowo do 3 miesięcy od daty doręczenia korespondencji na skompletowanie dokumentów i przesłanie ich na adres Ordynariusza Diecezji, który przekaże je do Rady Synodalnej. Sekretarz Rady Synodalnej po sprawdzeniu otrzymanych dokumentów, w terminie do 14 dni udzieli odpowiedzi o udzieleniu lub odmowie udzielenia inkardynacji przez Zwierzchnika Kościoła.

Przegląd wykształcenia w odniesieniu do powierzanego urzędu powinien wykazywać silną korelację z naszymi wymogami koordynacji. W trakcie procesu inkardynacyjnego określimy ewentualne deficyty w wykształceniu teologicznym, a JM Ksiądz Rektor Seminarium Duchownego opracuje plan uzupełnienia wykształcenia. Doświadczenie służby kapłańskiej może być również uwzględnione w decyzji o inkardynacji i może zastąpić określoną treść kursu. Duchowni z głównych Kościołów mogą skorzystać z domniemania posiadania odpowiedniego i wystarczającego wykształcenia i doświadczenia związanych z posługą kapłańską. Ponieważ jednak wykształcenie niezależnych Kościołów katolickich jest zróżnicowane, uważnie analizujemy otrzymane dokumenty i posługę. Jesteśmy mocno zaangażowani, aby mieć kapłanów, którzy są przygotowani, aby mogli właściwie wypełniać powierzone zadania i żyć przesłaniem Jezusa.

Wysyłając apostołów, by głosili dobrą nowinę, leczyli chorych, a nawet wskrzeszali umarłych, Jezus powiedział: „Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie” (Mt.10,8). Tak więc jego prawdziwi naśladowcy nie mieli pobierać żadnych opłat. Jezus sam dał przykład — pełniąc służbę na rzecz innych, nigdy nie brał za to pieniędzy. Jeśli parafia jest w stanie zapewnić wsparcie finansowe duchownemu, oczekuje się, że to zrobi. Jednak obecnie większość naszych duchownych (diakonów, księży i biskupów) wspiera się poprzez świeckie zatrudnienie i daje bez wynagrodzenia pieniężnego swój czas i talenty na rozwój ich służby Kościołowi. Wzorem Jezusa również apostoł Paweł ‛udostępniał dobrą nowinę bezpłatnie’ (1 Kor. 9,18). Gdy potrzebował środków na utrzymanie, podejmował pracę przy wytwarzaniu namiotów (Dz. 18:1-3). Większość służb zaczyna się jako posługa namiotów w duchu apostoła Pawła i pierwszych chrześcijan. Większość naszych duchownych wykonuje posługę kapłańską na wzór francuskiego ruchu robotniczo-kapłańskiego w połowie lat czterdziestych. Wreszcie, duchowni nie są zatrudniani przez Narodowy Kościół Katolicki, lecz są wybierani i funkcjonują jako przedstawiciele lokalnej wspólnoty kościelnej.

Nie pobieramy żadnej opłaty za inkardynację ani za święcenia! Mogą jednak wystąpić pewne koszty, które są pokrywane przez wnioskodawcę. A, te są ustalane w trakcie procesu aplikacyjnego. W ramach procesu aplikacyjnego wnioskodawca musi osobiście odwiedzić Biskupa lub innego wskazanego duchownego w pobliżu miejsca zamieszkania wnioskodawcy. Koszty podróży związane z tą wizytą ponosi wnioskodawca.

Kościół zastrzega sobie prawo do zachowania w tajemnicy podjęcia decyzji o rozpoczęciu procesu inkardynacji do czasu jego zakończenia. Zasada zachowania tajemnicy obowiązuje także kandydata do grona duchownych Kościoła. Złamanie tej zasady przez składającego prośbę spowoduje zerwanie procesu inkardynacji i w konsekwencji udzielenie decyzji odmownej, przyjęcia kandydata do grona duchownych Kościoła.

Jeśli występują deficyty w edukacji muszą być uzupełniane przez zajęcia seminaryjne. Kandydat sam ponosi koszty związane z uzupełnieniem wykształcenia. Od duchownych Kościoła oczekuje się posiadania własnych szat liturgicznych i wyposażenia niezbędnego w ich posłudze. Ofiary parafii są wykorzystywane przez kapłana na wydatki bieżące parafii. Nasze prawo kościelne wymaga, aby wszyscy kapłani uczestniczyli w rekolekcjach / spotkaniach formacyjnych lub jako wyznaczeni delegaci w Synodzie Kościoła, gdziekolwiek się one odbywają. Koszty podróży i opłata rejestracyjna są odpowiedzialnością kapłana.