Sakrament kapłaństwa

Kapłaństwo jest sakramentem służby. Chrystus powołuje nie dla zaszczytu, lecz dla posługi Kościołowi.

Przez sakrament chrztu człowiek zostaje włączony do Kościoła i staje się członkiem Mistycznego Ciała Chrystusa. Bierzmowanie umacnia do odpowiedzialności za wiarę i życie wspólnoty. Sakrament święceń idzie krok dalej. Uzdolnia do tego, aby w imieniu Chrystusa nauczać, uświęcać i prowadzić Lud Boży.

Ustanowienie posługi

Pan Jezus wybrał Dwunastu i powierzył im swoją misję. Polecił im głosić Ewangelię, odpuszczać grzechy i sprawować Eucharystię na Jego pamiątkę. Ta misja nie ustała wraz ze śmiercią apostołów. Przeszła na ich następców. Z tego wyrasta sakrament święceń.

Kapłan jest więc sługą Słowa Bożego, szafarzem sakramentów i pasterzem wspólnoty. Działa nie we własnym imieniu, lecz w imieniu Chrystusa i Kościoła.

Trzy stopnie święceń

W Kościele istnieją trzy stopnie sakramentu święceń.

• Diakonat to pierwszy stopień posługi, związany przede wszystkim z pomocą przy ołtarzu, głoszeniem słowa i posługą miłości.
• Prezbiterat to kapłaństwo, które pozwala sprawować Eucharystię, udzielać sakramentów i prowadzić wiernych.
• Episkopat czyli biskupstwo. W nim posługa kapłańska osiąga pełnię. Biskup udziela święceń i czuwa nad jednością Kościoła.

Każdy z tych stopni wyciska niezatarty znak i włącza w potrójne zadanie Chrystusa. Kapłańskie, prorockie i pasterskie.

Udział w posłudze Chrystusa

Przez sakramentalne włożenie rąk i uroczystą modlitwę konsekracyjną kandydat zostaje oddany Chrystusowi. Od tej chwili ma działać jako żywe narzędzie Pana. Ma głosić Ewangelię, sprawować misteria i prowadzić lud do zbawienia. Kapłaństwo nie jest funkcją społeczną. Jest uczestnictwem w kapłaństwie samego Chrystusa.

Prezbiterzy przez święcenia i posłanie otrzymywane od biskupa zostają włączeni w jedną posługę Kościoła. Dzięki temu Kościół może wzrastać jako Lud Boży i Świątynia Ducha Świętego.

Kapłaństwo a małżeństwo

Narodowy Kościół Katolicki podkreśla, że kapłaństwo i małżeństwo są dwiema prawdziwymi drogami do świętości. Nie są przeciwstawione. Są inne, ale równowartościowe. Małżeństwo ukazuje miłość, wierność i jedność osób. Kapłaństwo ukazuje miłość służebną, skierowaną do wspólnoty. Obie drogi służą budowaniu Królestwa Bożego.

Święcenia zastrzeżone mężczyznom

Kościół zachowuje praktykę apostolską. Święcenia mogą przyjąć jedynie ochrzczeni mężczyźni. Wynika to z samego wyboru Chrystusa, który powołał na apostołów mężczyzn i im powierzył misję nauczania, uświęcania i przewodzenia. Kościół rozpoznaje w tym zamysł Pana i nie uważa się za upoważniony do tego, aby go zmieniać.

Brak święceń nie oznacza mniejszej godności. Maryja nie była kapłanem urzędowym, a jednak jest najwyżej wyniesiona wśród świętych. W Kościele istnieje wiele form służby, które są otwarte dla kobiet i są dla Kościoła konieczne.

Życie kapłańskie

Kapłan jest wezwany, aby współdziałać z Chrystusem, który się ofiaruje i który prowadzi świat do Ojca. Jego życie powinno być przejrzyste, zakorzenione w modlitwie i złączone z Eucharystią. Ma być pasterzem, a nie urzędnikiem.

Zaproszenie

Jeżeli rozeznajesz powołanie do kapłaństwa albo życia konsekrowanego w Narodowym Kościele Katolickim, możesz się zgłosić na rozmowę i rozpocząć drogę formacji.

Seminarium Duchowne NKK
https://seminarium-duchowne.pl