Sakrament chrztu świętego
Przyjście dziecka na świat w każdej rodzinie jest doniosłym wydarzeniem. Jest ono owocem Waszej miłości, dlatego od początku obdarzane jest Waszą miłością rodzicielską. W atmosferze tej miłości będzie wzrastało i rozwijało się. Ważne jest również, aby wzrastało w klimacie miłości Bożej, a chrzest ma ten proces zapoczątkować.
Sam Chrystus Pan nakazał udzielać chrztu (Mt 28, 19). Chrzest jest początkiem nadprzyrodzonej wiary, która razem z chrztem jest konieczna do zbawienia (Mk 16, 16). Jak mówi Pismo Święte: „kto nie odrodzi się z wody i Ducha Świętego, nie może wejść do Królestwa Bożego” (J 3, 5).
Chrzest jest jakby drugim, „nowym narodzeniem” (J 3, 5), w którym człowiek otrzymuje nadprzyrodzone życie Boże (Rz 6, 3-4; Gal 3, 27). Gładzi on grzech pierworodny i wszystkie dotychczasowe grzechy (Rz 5, 12-21), udziela Ducha Świętego i wynosi człowieka do stanu przybranego dziecięctwa Bożego (Dz 8, 15; Gal 4, 5). Dzięki chrztowi człowiek staje się członkiem Kościoła i może przyjmować inne sakramenty. Bez chrztu przyjmowanie innych sakramentów jest niemożliwe, byłyby one bowiem przyjęte nieważnie i świętokradzko.
Chrzest jest również znakiem szczególnej łączności ochrzczonego z Chrystusem Ukrzyżowanym i Zmartwychwstałym. Zanurza on ochrzczonego w Jezusową Śmierć i Zmartwychwstanie (Rz 6, 4), dlatego można powiedzieć, że przez chrzest człowiek umiera dla grzechu i zmartwychwstaje, aby żyć dla Boga.
Chrzest umożliwia nam uczestnictwo w życiu Trójcy Świętej. Duch Święty łączy nowo ochrzczonego z Chrystusem i prowadzi do Ojca. Od momentu chrztu życie chrześcijanina powinno być kierowane przez Ducha Świętego i wzorowane na życiu Chrystusa, który zawsze spełniał wolę swojego Ojca. Wolą Bożą wobec wszystkich ochrzczonych jest zachowywanie przykazań Bożych i kościelnych.
Chrystus wzywa: „Pozwólcie dzieciom przyjść do mnie” (Mk 10, 14). Wezwanie to odnosi się przede wszystkim do rodziców. Pierwszy kontakt z Chrystusem dzieci nawiązują podczas chrztu, dlatego przedstawienie dziecka do chrztu jest zaszczytnym prawem i obowiązkiem rodziców. Chrzest powinien odbyć się w kościele parafialnym w ciągu miesiąca po narodzeniu. Jeśli dziecko znalazłoby się w niebezpieczeństwie śmierci, powinno być natychmiast ochrzczone nawet przez osobę świecką w skróconej formie. Wówczas należy, polewając głowę dziecka wodą, wymawiać słowa: „N. (imię), ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. Gdy dziecko wyzdrowieje, należy je zgłosić do chrztu uroczystego, aby w obrzędzie liturgicznym przedstawić je Kościołowi, otrzymać błogosławieństwo i spisać akt chrztu w księgach parafialnych.
Przyjście dziecka na świat w każdej rodzinie jest doniosłym wydarzeniem. Jest ono owocem Waszej miłości, dlatego od początku obdarzane jest Waszą miłością rodzicielską. W atmosferze tej miłości będzie wzrastało i rozwijało się. Ważne jest również, aby wzrastało w klimacie miłości Bożej, a chrzest ma ten proces zapoczątkować.
Sam Chrystus Pan nakazał udzielać chrztu (Mt 28, 19). Chrzest jest początkiem nadprzyrodzonej wiary, która razem z chrztem jest konieczna do zbawienia (Mk 16, 16). Jak mówi Pismo Święte: „kto nie odrodzi się z wody i Ducha Świętego, nie może wejść do Królestwa Bożego” (J 3, 5).
Chrzest jest jakby drugim, „nowym narodzeniem” (J 3, 5), w którym człowiek otrzymuje nadprzyrodzone życie Boże (Rz 6, 3-4; Gal 3, 27). Gładzi on grzech pierworodny i wszystkie dotychczasowe grzechy (Rz 5, 12-21), udziela Ducha Świętego i wynosi człowieka do stanu przybranego dziecięctwa Bożego (Dz 8, 15; Gal 4, 5). Dzięki chrztowi człowiek staje się członkiem Kościoła i może przyjmować inne sakramenty. Bez chrztu przyjmowanie innych sakramentów jest niemożliwe, byłyby one bowiem przyjęte nieważnie i świętokradzko.
Chrzest jest również znakiem szczególnej łączności ochrzczonego z Chrystusem Ukrzyżowanym i Zmartwychwstałym. Zanurza on ochrzczonego w Jezusową Śmierć i Zmartwychwstanie (Rz 6, 4), dlatego można powiedzieć, że przez chrzest człowiek umiera dla grzechu i zmartwychwstaje, aby żyć dla Boga.
Chrzest umożliwia nam uczestnictwo w życiu Trójcy Świętej. Duch Święty łączy nowo ochrzczonego z Chrystusem i prowadzi do Ojca. Od momentu chrztu życie chrześcijanina powinno być kierowane przez Ducha Świętego i wzorowane na życiu Chrystusa, który zawsze spełniał wolę swojego Ojca. Wolą Bożą wobec wszystkich ochrzczonych jest zachowywanie przykazań Bożych i kościelnych.
Chrystus wzywa: „Pozwólcie dzieciom przyjść do mnie” (Mk 10, 14). Wezwanie to odnosi się przede wszystkim do rodziców. Pierwszy kontakt z Chrystusem dzieci nawiązują podczas chrztu, dlatego przedstawienie dziecka do chrztu jest zaszczytnym prawem i obowiązkiem rodziców. Chrzest powinien odbyć się w kościele parafialnym w ciągu miesiąca po narodzeniu. Jeśli dziecko znalazłoby się w niebezpieczeństwie śmierci, powinno być natychmiast ochrzczone nawet przez osobę świecką w skróconej formie. Wówczas należy, polewając głowę dziecka wodą, wymawiać słowa: „N. (imię), ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. Gdy dziecko wyzdrowieje, należy je zgłosić do chrztu uroczystego, aby w obrzędzie liturgicznym przedstawić je Kościołowi, otrzymać błogosławieństwo i spisać akt chrztu w księgach parafialnych.
Kościół uznaje sakrament chrztu świętego wiernym innych Kościołów chrześcijańskich udzielany z wody i Ducha Świętego w imię Trójcy Świętej za fundamentalne misterium, które wprowadza wiernych do wspólnoty Kościoła i uzdatnia ich do prowadzenia odnowionego życia w miłości oraz łasce Ojca, Syna i Ducha Świętego.
Przed chrztem należy ustalić imię dziecka i wybrać dla niego rodziców chrzestnych. Ponieważ chrzest jest obrzędem religijnym, imię to powinno być chrześcijańskie. Jezus powiedział do swoich uczniów: „Cieszcie się, że imiona wasze zapisane są w niebie” (Łk 10, 20). Dziecko będzie miało podwójny powód do chrześcijańskiej radości, gdy otrzyma chrześcijańskie imię.
Na chrzestnych powinno się wybrać osoby, które będą godne zaufania dziecka i całej rodziny. Mają one wspierać rodziców w wychowaniu dziecka w wierze i moralności chrześcijańskiej. Ojcem lub matką chrzestną może zostać każdy ochrzczony po ukończeniu 16 lat. Musi to być osoba należąca do Kościoła i żyjąca zgodnie z jego wymaganiami (np. chrzestnymi nie mogą być osoby żyjące w małżeństwie bez ślubu kościelnego).
Akt chrztu podpisują rodzice i chrzestni. Sporządza się go na podstawie metryki urodzenia dziecka. Zarówno rodzice, jak i chrzestni, w czasie Mszy św. chrzcielnej (zazwyczaj w niedzielę) powinni przystąpić do Komunii św., dlatego wcześniej winni odbyć spowiedź.
Ceremonia kościelna chrztu dzieli się na cztery części:
1. Wprowadzenie i przyjęcie dzieci,
2. Liturgia słowa Bożego,
3. Obrzęd chrztu,
4. Modlitwy końcowe.
Przed chrztem należy ustalić imię dziecka i wybrać dla niego rodziców chrzestnych. Ponieważ chrzest jest obrzędem religijnym, imię to powinno być chrześcijańskie. Jezus powiedział do swoich uczniów: „Cieszcie się, że imiona wasze zapisane są w niebie” (Łk 10, 20). Dziecko będzie miało podwójny powód do chrześcijańskiej radości, gdy otrzyma chrześcijańskie imię.
Na chrzestnych powinno się wybrać osoby, które będą godne zaufania dziecka i całej rodziny. Mają one wspierać rodziców w wychowaniu dziecka w wierze i moralności chrześcijańskiej. Ojcem lub matką chrzestną może zostać każdy ochrzczony po ukończeniu 16 lat. Musi to być osoba należąca do Kościoła i żyjąca zgodnie z jego wymaganiami (np. chrzestnymi nie mogą być osoby żyjące w małżeństwie bez ślubu kościelnego).
Akt chrztu podpisują rodzice i chrzestni. Sporządza się go na podstawie metryki urodzenia dziecka. Zarówno rodzice, jak i chrzestni, w czasie Mszy św. chrzcielnej (zazwyczaj w niedzielę) powinni przystąpić do Komunii św., dlatego wcześniej winni odbyć spowiedź.
Ceremonia kościelna chrztu dzieli się na cztery części:
1. Wprowadzenie i przyjęcie dzieci,
2. Liturgia słowa Bożego,
3. Obrzęd chrztu,
4. Modlitwy końcowe.