Sakrament Namaszczenia Chorych

Sakrament Namaszczenia Chorych jest widzialnym znakiem troski Chrystusa o człowieka w chorobie, w starości i w chwili zagrożenia życia.

Podstawa biblijna

Jego fundament znajduje się w Nowym Testamencie. Apostoł Jakub pisze.

„Choruje ktoś wśród was. Niech wezwie kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary uzdrowi chorego i Pan go podźwignie. A jeśli popełnił grzechy, będą mu odpuszczone.” (Jk 5, 14 15)

Ten tekst pokazuje, że namaszczenie chorych nie jest tylko modlitwą o zdrowie. Jest sakramentem, który dotyka całego człowieka. Ciała i duszy.

Praktyka w Narodowym Kościele Katolickim

W Narodowym Kościele Katolickim sakrament ten mogą przyjąć wierni, którzy ciężko chorują, są w podeszłym wieku, mają poważny zabieg przed sobą albo przeżywają nagłe pogorszenie stanu zdrowia. Kapłan przychodzi do chorego, modli się nad nim i namaszcza go olejem poświęconym przez biskupa.

Nie jest to sakrament tylko dla umierających. Można go przyjmować, gdy choroba trwa, wraca, albo gdy stan się pogarsza. Kościół towarzyszy choremu przez cały czas jego cierpienia.

Elementy sakramentu

Udzielenie Namaszczenia Chorych ma kilka stałych części.

1. Modlitwa Kościoła. Kapłan modli się nad chorym w imieniu całej wspólnoty. Kościół nie zostawia chorego samego.
2. Namaszczenie olejem świętym. Kapłan namaszcza czoło i ręce chorego i wypowiada formułę sakramentalną. „Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim miłosierdziu wspomoże cię łaską Ducha Świętego. Amen. Niech cię uwolni od grzechów. Zbawi i łaskawie podźwignie. Amen”.
3. Modlitwa o uzdrowienie. Kapłan prosi Boga o siłę, o zaufanie i o przebaczenie grzechów.

Skutki i łaski

Sakrament Namaszczenia Chorych daje przede wszystkim umocnienie wewnętrzne. Chory otrzymuje pokój serca. Lęk słabnie. Pojawia się zaufanie do Boga.

Jeśli jest taka wola Boża, sakrament może przynieść także poprawę zdrowia. Tekst z Listu św. Jakuba mówi o podźwignięciu chorego. Gdy człowiek nie jest w stanie przystąpić do spowiedzi, Namaszczenie Chorych może przynieść także odpuszczenie grzechów.

Ten sakrament łączy chorego z cierpiącym Chrystusem. Cierpienie człowieka otrzymuje wtedy sens. Nie jest już tylko ciężarem. Staje się ofiarą złożoną Bogu za siebie i za innych.

Wspólnota przy chorym

Namaszczenie Chorych nie jest czynnością prywatną. Kościół modli się za chorego. Rodzina ma prawo i obowiązek wezwać kapłana. Nie należy z tym czekać do ostatniej chwili. Najlepiej udzielić sakramentu wtedy, gdy chory jest świadomy i może się modlić razem z Kościołem.

Sakrament nadziei

Namaszczenie Chorych przypomina, że Bóg nie odwraca się od człowieka w chorobie. Jest to sakrament obecności i pocieszenia. Chrystus przez Kościół pochyla się nad słabym i daje mu siłę do dalszej drogi.

W tym sakramencie Kościół kontynuuje dzieło Pana Jezusa, który uzdrawiał chorych, pocieszał cierpiących i przywracał im godność. Dlatego sakrament ten jest wyrazem miłosierdzia i żywej troski Kościoła o każdego wiernego.