Szatą wierzchnią duchownych Narodowego Kościoła Katolickiego dalej NKK, noszoną także poza liturgią, nawiązującą również do tradycji starokatolickiej, jest sutanna przepasana pasem oraz mucet. Prawo Kanoniczne NKK mówi również, że strój duchownych choć swoim krojem nawiązuje do duchowieństwa tradycji łacińskiej, to jednak powinien się wyróżniać i być pozbawiony charakterystycznych cech właściwych do tradycji i zwyczajów noszenia ubioru przez duchownych Kościoła Matki, tak by widoczna była różnica oraz charakter korzystania z przywileju noszenia stroju duchownego. Takie rozumienie prawa ma strzec przed wypaczeniem i utożsamianiem się z duchowieństwem tradycji rzymskiej zatracając przy tym właściwą w sobie tożsamość starokatolicyzmu.
Wychodząc naprzeciw tym problemom oraz podkreślając właściwy charakter NKK i chroniąc Kościół przed zagrażającym indyferentyzmem religijnym, Narodowy Kościół Katolicki wprowadza, interpretuje i doprecyzowuje charakter, okoliczności korzystania przez duchownych NKK ze stroju duchownego, nie zatracając przy tym swojej tożsamości właściwej dla duchowieństwa NKK. Dlatego „sutanna” sutanella, to tunika swym krojem przypominająca sutannę duchowieństwa rzymskokatolickiego winna być koloru grafitowego (zgodnie z kanonami Prawa Kościelnego NKK), pozbawiona cech tradycyjnej sutanny, bez podwójnych rękawów, mankietu oraz guzików. Przepasana wokół bioder prostym lnianym pasem (bez frędzli) oraz mucetem, dopinanym bądź zamieszczonym na stałe, który stanowi integralną cześć stroju. Na lewej piersi sutanelli wszyta jest kieszonka, na której może być umieszczony haft, logo NKK (łódź z krzyżem) przy czym należy pamiętać by haft nie wyróżniał się zbyt mocno swoim wyglądem a bardziej odcieniem zbliżonym do koloru tuniki i harmonijnie współtworzył całość stroju, zachowując w ten sposób oryginalność wyglądu ubioru duchowieństwa NKK. Ponadto, do tradycji duchowieństwa starokatolickiego należał, zachowany zwyczaj noszenia nakrycia głowy poprzez biret, odpowiedni dla piastowanych godności oraz czarną piuskę. A w niektórych regionach czy diecezjach Kościoła Matki, duchowieństwo nosiło również czarny kapelusz. Zwyczaj ten często był przejmowany przez duchownych tradycji starokatolickiej. Należy jednak pamiętać, by szanować zwyczaje i bogatą tradycję innych wspólnot kościelnych a tym samym wystrzegać się zbyt pochopnego dopasowywania, czy utożsamiania się ze wspólnotą duchowieństwa, od którego z racji różnic konfesyjnych różnimy się, a nawet powinniśmy się wyróżniać, w ten sposób okazujemy sobie szacunek, zachowując przy tym swoją odrębność i niezależność.
Zaradzając powyższym problemom i dbając o własną tożsamość w kwestii noszenia stroju duchownego przez prezbiterów NKK niniejszym dokumentem doprecyzowujemy obowiązek oraz okoliczności korzystania przez kapłanów ze stroju duchownego przynależnego dla duchowieństwa NKK.
Jako Kościół, którego prezbiterium tworzą kapłani żonaci jak i celibatariusze, przypominamy, że powinność noszenia stroju duchownego jest przywilejem a nie bezdusznym obowiązkiem, należy jednak pamiętać, by dołożyć wszelkich starań aby ubiór kapłana i ojca rodziny, był schludny i stonowany, nie uwłaczający stanowi duchownemu i wizerunkowi Kościoła do którego przynależymy z racji przyjętych Święceń.
Stąd Kukulla odtąd będzie wypełnieniem, dopełnieniem i uzupełnieniem tego co winno nas określać, wyróżniać i scalać w tym co różnorodne a jednocześnie bogate i cenne. Kukulla duchowieństwa NKK jest szatą wierzchnią kapłana, używaną w czasie reprezentowania urzędu kapłańskiego Narodowego Kościoła Katolickiego, która swoje przeznaczenie czerpie z monastycznej formy ubioru mnichów, ojców jak i braci, podkreślając charakter rodziny zakonnej ale i praktyczne przeznaczenie ubioru. Oparta jest na krzyżu wpisanym w okrąg a po złożeniu tworzy literę „Taw” (heb. Taw, gr. Tau), która jest najstarszą formą określenia Krzyża, związana jest również z początkami życia pustelniczego i monastycznego już od czasów św. Antoniego Wielkiego, mająca też bogatą etymologię zaczerpniętą ze Starego Testamentu Ez 9, 4 czy Apokalipsy Ap 7, 2nn. Złożony na pół, tworzy pofałdowaną wzdłuż rękawów, tunikę zwieńczoną kapturem, który stanowi nakrycie głowy a przez to sprzyja skupieniu i wyciszeniu w czasie modlitwy. Jest też widzialnym znakiem głębokiej relacji człowieka z bóstwem, który zatopiony w kontemplacji obcuje z żywym Bogiem. Zewnętrzny kształt kukulli jest niezmienny dla wszystkich stanów i stopni kapłaństwa oraz stanu duchownego, kapłanów, zakonników jak i świeckich. Różnice mogą stanowić obszycia wewnętrzne oraz długość a w przypadku żeńskich zgromadzeń zakonnych i instytutów życia konsekrowanego, kolor i długość kukulli.
Obszycia wewnętrzne rękawów jak i kaptura w kolorze czerwonym przynależą Pierwszemu Biskupowi NKK, Pierwszemu Biskupowi seniorowi oraz jako przywilej otrzymuje Przewodniczący Trybunału Kościoła, jako Pierwszy Sędzia tego Trybunału ale tylko i wyłącznie, kiedy w formie uroczystej, wypełnia mandat Pierwszego Sędziego Trybunału NKK, posiadając władzę delegowaną przez Pierwszego Biskupa NKK.
Obszycia wewnętrzne rękawów i kaptura, koloru fioletowego (biskupiego), przynależą wszystkim Arcybiskupom i Biskupom sprawujących urząd Metropolity oraz Ordynariusza Diecezji, Sufraganom i Biskupom pomocniczym diecezji oraz wszystkim Biskupom seniorom z racji piastowanego urzędu.
Obszycia wewnętrzne rękawów oraz kaptura w kolorze zielonym zarezerwowane są dla Kanoników, Oficjałów Sądów Kościelnych I Instancji oraz Rektora ITE, który wypełnia mandat reprezentujący uczelnie w formie uroczystej. Ten sam przywilej, jednak na mocy delegowania, przysługuje Prorektorowi tej uczelni (władzy delegowanej Prorektorowi udziela Rektor ITE).
Tak rozumiejąc i wyznaczając rolę jaką pełni przyjęta kukulla w NKK, Kościół wyraża nie tylko swoją tożsamość ale i nawiązując do bogatej tradycji i praktyk noszenia tej szaty, podkreśla jego duchowy charakter oraz ukazuje widzialną strukturę Kościoła i jego urzędów.
Biret natomiast choć wpisuje się w duchowy, jak i urzędowy charakter Kościoła, stanowi integralną część stroju duchowieństwa NKK. Swoim kształtem nawiązuje do figury trójkąta, w chrześcijaństwie symbolizującej Trójcę Przenajświętszą, oraz symbol mądrości i oświecenia. W kolorze czarnym przysługuje duchowieństwu NKK z odpowiednim dla zajmowanego urzędu w kościele, kolorem podbicia (czerwonym, fioletowym, zielonym i czarnym), zwieńczony na środku, odpowiedniego koloru guzikiem. Z kolei dla poszczególnych instancji sądów kościelnych i ich przewodniczących jak i zwierzchnika NKK oraz ordynariuszy, arcybiskupów i biskupów, rektorów ITE oraz tych, którzy otrzymują władzę delegowania, przez kompetentnego przełożonego urzędu, w czasie wypełniania mandatu reprezentując w formie uroczystej, urząd delegującego, przynależy odpowiednio kolor całego biretu, z czarnym podbiciem od środka równy dla wszystkich urzędów. Biret w tym określeniu, stanowi uroczyste nakrycie głowy duchowieństwa NKK i podległych kościołowi urzędów ich urzędników, piuska z kolei, odpowiedniego koloru, właściwa do stopnia Święceń, może stanowić uzupełnienie szat duchownych NKK, sutanelli i kukulli. Na piuskę, duchowny może zakładać kaptur kukulli, nie może tego jednak czynić, kiedy w formie uroczystej, z odpowiednim dla okoliczności nakryciem głowy nosi biret (na biret nie można zakładać kaptura kukulli). Właściwym sposobem noszenia biretu jest ułożenie podstawą trójkątnego nakrycia głowy wzdłuż lewej strony ciała tak by jego pozostałe dwa ramiona, swym ułożeniem narożnika wskazywały prawe ramię osoby uprawnionej do takiego nakrycia. Odtąd kukulla w tym określeniu jakim została opisana poprzez ten dokument, wraz z jej integralnymi częściami i uzupełnieniami, staję się prawnym strojem duchownych NKK, instytutów oraz zgromadzeń zakonnych a także wiernych świeckich pełniących na mocy mandatu, urząd w NKK. Wszelkie prawne umocowania dotyczące stroju duchownych NKK jak i kukulli, normuje Prawo Kanoniczne NKK, Statut Kościoła NKK oraz Statuty Instytutów, Zgromadzeń Zakonnych NKK i ich Reguła powinna uwzględniać Prawo NKK dotyczące rozumienia i praktykowania noszenia stroju duchownego w NKK.
/…/