Drodzy bracia i siostry w Chrystusie,
W dniu, gdy świętujemy wspomnienie Apostołów Filipa i Jakuba, otwieramy nasze serca na wyjątkowe przesłanie, które przekazuje nam Ewangelia według św. Jana (J 14, 6-14) nie tylko rzuca światło na naszą drogę wiary, ale również zaprasza nas do głębokiej, osobistej podróży ku Bogu.
Usłyszmy jeszcze raz słowa naszego Pana, Jezusa Chrystusa, który mówi: „Ja jestem drogą, prawdą i życiem; nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie.” Te słowa są niczym kompas w naszych dłoniach, wskazujący nam kierunek w tym często burzliwym morzu życia. Jezus nie proponuje nam jednej z wielu ścieżek – On sam jest drogą, która prowadzi przez gęsty las niepewności, przez pustynię zwątpienia, aż po oazę wiecznego spokoju z Bogiem. Przechodzimy dalej do Jego zapewnienia: „Jeśli Mnie poznaliście, to poznaliście także i mojego Ojca.” Kiedy poznajemy Jezusa, poznajemy również Jego Ojca. To nie tylko prawda teologiczna, ale także zaproszenie do zbliżenia się do Boga w bardziej osobistym i głębszym związku. Poznanie Jezusa prowadzi nas do odkrycia niezgłębionych tajemnic Boga i uczestnictwa w Jego boskiej naturze.
Dzisiaj, gdy celebrujemy dziedzictwo świętych Filipa i Jakuba, przypomnijmy sobie ich życie pełne poszukiwań, pytania i ostatecznie, całkowitego oddania się posłannictwu, które otrzymali od Chrystusa. Ich drogi, chociaż różne, prowadziły do tego samego celu: głębokiego zaangażowania w misję Chrystusa, z której wyrosły ich świadectwa wiary.
Zachęcam więc każdego z nas, byśmy nie tylko słuchali tych słów, ale byśmy je wcielali w życie. Niech nasze codzienne wybory, nasze interakcje z innymi, nasza służba i nasza modlitwa staną się żywym odzwierciedleniem drogi, prawdy i życia, które znajdujemy w Jezusie Chrystusie.
Zastanówmy się nad jeszcze jednym ważnym aspektem życia i nauczania świętych Apostołów, który podkreśla uniwersalność Kościoła.
Jezus Chrystus, nasz Pan i Zbawiciel, świadomie formował swoje grono uczniów, nie ograniczając się do jednej narodowości, klasy społecznej czy zawodu. Do swojej wspólnoty wybrał rybaków, celnika, uczonych w Piśmie, a także osoby społecznie marginalizowane, wśród których był nawet złodziej (J 12,6). Taka różnorodność wśród Jego najbliższych współpracowników od samego początku ukazywała, że Królestwo Boże jest otwarte dla każdego, bez względu na pochodzenie, status społeczny czy przeszłość. Jezus zaprasza wszystkich do życiowej transformacji poprzez swoje nauczanie, które głosi miłość, przebaczenie i oferuje nową szansę na nowy początek.
Dla Jezusa różnorodność nie była przeszkodą, ale cennym zasobem, który wzbogacał Jego misję. Każdy z Apostołów, mimo indywidualnych różnic, wniósł do wspólnoty swoje unikalne talenty i doświadczenia, wspierając wspólny cel – głoszenie Ewangelii. Filip z Betsaidy, pochodzący z kulturowo bogatej Galilei, oraz Jakub, mniej znany, ale równie ważny w swojej roli, pokazują, jak różnorodność kulturowa i osobista może przyczynić się do budowania jedności w Chrystusie. Te postacie podkreślają, że każdy, bez względu na pochodzenie, ma istotny wkład w rozprzestrzenianie nauk Chrystusa.
Różnorodność w wyborze uczniów przez Chrystusa przypomina nam, że Kościół jest wspólnotą otwartą, w której każdy, niezależnie od swojego pochodzenia, znajduje miejsce i może przyczynić się do jej życia. To przesłanie ma szczególne znaczenie w dzisiejszym świecie, gdzie Kościół stoi przed wyzwaniem bycia mostem łączącym różnorodne kultury, tradycje i doświadczenia. Każdy z nas jest zaproszony do wniesienia swojej unikalnej wartości, tworząc w ten sposób mozaikę, która odzwierciedla bogactwo i złożoność ludzkiego doświadczenia w ciele Chrystusa. Ta otwartość nie tylko wzbogaca Kościół, ale także wzmacnia naszą wspólną misję głoszenia Ewangelii w różnorodnych krajobrazach społecznych. W miarę jak przemierzamy przez nasze różnice, znajdujemy wspólny grunt w naszej wierze, która skłania nas do przyjęcia i świętowania różnorodności, którą każdy członek wnosi do wspólnoty. To wspólne wysiłki w budowaniu zjednoczonego ciała Kościoła są niezbędne dla naszego wzrostu i skuteczności w dawaniu świadectwa światu.
Niech dzisiejsze święto Apostołów Filipa i Jakuba przypomina nam, że w Kościele nie ma miejsca na wykluczenie. Niech inspiruje nas do dalszego otwierania drzwi naszych wspólnot, aby każdy mógł czuć się mile widziany i ważny – niezależnie od tego, skąd pochodzi czy jaką drogę przeszedł. To głębokie rozumienie uniwersalności Kościoła powinno kierować nami w dążeniu do tego, aby Kościół był prawdziwym odzwierciedleniem miłości i przyjęcia, które przynosi nam Chrystus.
To podejście Chrystusa ma kluczowe znaczenie dla nas, współczesnych chrześcijan. Jako wyznawcy, jesteśmy powołani do bycia częścią Kościoła katolickiego, co w pierwotnym znaczeniu greckiego słowa „katholikos” oznacza „uniwersalny”. Kościół ten, nie ograniczając się do jakichkolwiek granic, ma za zadanie przekraczać wszelkie podziały (Gal 3,28). Jest to misja budowania wspólnoty opartej na miłości, wzajemnym szacunku i jedności, która znajduje swoje wyrażenie w różnorodności. W tym uniwersalnym wymiarze każdy z nas, jako członkowie jednego Ciała Chrystusa (1 Kor 12,14-20), jest wezwany do bycia otwartym na innych, niezależnie od ich pochodzenia, tradycji czy przekonań. Tylko w ten sposób możemy rzeczywiście żyć i manifestować uniwersalność Kościoła w codziennym życiu, czyniąc go rzeczywistym znakiem jedności dla całego świata.
Święci Apostołowie Filip i Jakub, których wspominamy dzisiaj, byli świadkami tych nauk. Jako uczniowie, którzy bezpośrednio od Jezusa uczyli się, jak żyć według tych zasad, przekazali nam wzór życia pełnego wiary i oddania. Ich życie, a ostatecznie męczeńska śmierć, ukazują nam, że droga do Ojca wiedzie przez życie wierne Jego przykazaniom, życie w służbie innym, życie pełne miłości.
W czasach, które charakteryzują się sceptycyzmem, nasilającym się indywidualizmem oraz trwałymi podziałami w obrębie Kościoła Powszechnego, święci Apostołowie Filip i Jakub powinni nas zainspirować do ożywienia naszej wiary i zintensyfikowania naszego zaangażowania. Przykład ich życia przypomina, że Kościół to nie tylko struktura, ale przede wszystkim dom Ojca, otwarty dla wszystkich, gdzie różnorodność jest traktowana jako wartość, nie zaś bariera.
Wspólnota ta, zakorzeniona w przykładzie Jezusa i Jego uczniów, powinna stanowić miejsce, w którym każda osoba, bez względu na pochodzenie czy przekonania, może odnaleźć swoje miejsce i poczucie przynależności. W kontekście współczesnych wyzwań Kościół ma szansę pokazać, że jest przestrzenią dialogu i zrozumienia, promując jedność wśród różnorodności.
Niech życie świętych Filipa i Jakuba posłuży nam za inspirację do wykorzystania naszych indywidualnych różnic na rzecz budowania silniejszej, bardziej zjednoczonej wspólnoty uniwersalnego Kościoła, która wspólnie podąża ścieżką miłości i pokoju, wytyczoną przez Chrystusa. Ich święto przypomina nam, że każdy z nas jest powołany do bycia mostem, który łączy różnorodne środowiska, tradycje i pokolenia. W każdym z nas tkwi potencjał, aby być prawdziwym świadkiem Chrystusa, żyć Jego prawdą i prowadzić innych do życia, które On nam obiecał.
Dlatego dzisiaj, zachęcam was, abyście w swoich sercach znaleźli przestrzeń na większą otwartość, więcej miłości, głębsze zrozumienie dla innych. Niech nasze wspólne modlitwy i nasze codzienne działania staną się żywym odzwierciedleniem drogi, prawdy i życia, które Jezus nam ukazał, a które święci Filip i Jakub tak gorliwie naśladowali. Niech ich przykład prowadzi nas w naszych codziennych wyborach i interakcjach, inspirować nas do działania na rzecz pojednania i wzajemnego wsparcia w naszych wspólnotach.
Niech przykład i wstawiennictwo świętych Apostołów Filipa i Jakuba staną się dla nas inspiracją do głębszego zgłębiania tajemnic naszej wiary oraz do hojnego dzielenia się miłością, którą otrzymujemy od Boga, z naszymi bliźnimi. Niech ten dzień zobowiąże nas na nowo do bycia prawdziwymi uczniami Chrystusa, do aktywnego budowania Jego Królestwa tutaj, na ziemi. Niech nasze domy, nasze społeczności i nasze serca stają się miejscami, gdzie miłość, pokój i sprawiedliwość są codziennie praktykowane i gdzie każdy czuje się mile widziany i wartościowy. Niech nasza wiara i nasze działania odzwierciedlają nasze głębokie przekonanie, że każdy gest dobroci i każde słowo otuchy mogą przynieść zmianę w świecie potrzebującym nadziei.
W ten sposób możemy nie tylko celebrować ich pamięć, ale także aktywnie uczestniczyć w tworzeniu Kościoła, który jest prawdziwym obrazem Królestwa Bożego na ziemi – Kościoła, w którym różnorodność służy jedności, a miłość przekracza wszelkie granice.
Święci Filipie i Jakubie, pomóżcie nam żyć w jedności, celebrując różnorodność, którą Bóg w swojej mądrości ustanowił jako sposób na pełniejsze objawienie swojej obecności w świecie.
Amen.
/-/ + Robert Matysiak