List pasterski na Święto zapowiedzi narodzin Chrystusa

(Misterium Wcielenia – Brama Nowego Stworzenia)

Drodzy Bracia i Siostry w Chrystusie,   

Każde pokolenie ludzi ma swój początek. Każda historia ma swój punkt zwrotny. I choć ludzkość powstawała wielokrotnie z prochu swoich upadków, żadne wydarzenie w dziejach świata nie było większym nowym początkiem niż ta chwila – ta niepozorna, cicha rozmowa w małym, nikomu nieznanym domu w Nazarecie.

Tu, gdzie anioł zstępuje na ziemię, niebo otwiera się w sposób nieodwracalny. Tu, gdzie dziewczyna o czystym sercu wznosi oczy ku posłańcowi Bożemu, odwieczne Słowo przygotowuje się do stania się ciałem. Tu, w tej jednej chwili, ważą się losy wszystkiego, co zostało stworzone.

Bo oto Bóg nie przychodzi jak burza, nie przychodzi w blasku potęgi, ale czeka na odpowiedź. Nie narzuca się, lecz zaprasza. Nie nakazuje, lecz prosi.

To jest moment, w którym Wszechmocny staje się pokorny.

I oto pytanie, które staje się pytaniem dla każdego z nas: czy pozwolisz, aby w tobie Bóg stał się obecny?

Wcielenie – Misterium Boga, który czeka

Tradycja starokatolicka zawsze podkreślała, że Zwiastowanie to nie tylko wydarzenie związane z Maryją. To święto ukrytej logiki Wcielenia – tajemnicy, w której Bóg, Stworzyciel wszechświata, wybiera drogę, której nikt się nie spodziewał.

Bo oto Ten, który powołał świat do istnienia, nie przychodzi, by go podbić, lecz by stać się jego częścią. Nie triumfuje nad ludzką naturą, ale się nią okrywa. Nie rozkazuje – ale czeka.

I ten, od którego zależy wszystko, sam uzależnia się od jednej odpowiedzi.

„Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą.” (Łk 1,28 BBT)

Te słowa nie są jedynie powitaniem. One ogłaszają, że Maryja została wybrana, że została odnaleziona w wielkiej harmonii stworzenia jako Ta, która będzie bramą nowego porządku.

I teraz wszystko zależy od niej.

Czy odpowie? Czy przyjmie?

Czy stanie się Arką Nowego Przymierza, świątynią Boga, który pragnie zamieszkać pośród swego ludu?

Fiat – Tajemnica Ludzkiej Wolności w Planie Bożym

„Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa Twego.” (Łk 1,38 BBT)

Jedno zdanie. Trzydzieści dziewięć liter. Decyzja, która zmienia wszystko.

To nie jest bierna zgoda. To nie jest poddanie się losowi. To akt wolności – wolności, którą człowiek może posiadać jedynie wtedy, gdy wybiera Boga.

Maryja nie jest figurą pasywnej zgody. Jest ikoną aktywnej odpowiedzi. Jej „fiat” to nie poddanie się, ale współpraca. Nie zgoda na konieczność, ale całkowite oddanie siebie Temu, który daje życie.

I tu tkwi tajemnica Wcielenia – że zbawienie świata nie dokonuje się jedynie w Bogu, ale także w ludzkiej zgodzie.

Bóg nie przyszedł na świat bez Maryi.
Zbawienie nie przyszło bez wolnej woli człowieka.

Bóg, który mógłby dokonać wszystkiego sam, wybiera, by działać przez człowieka.

To jest fundamentalna prawda chrześcijaństwa: Bóg zbawia nas, ale pragnie, byśmy w tym zbawieniu uczestniczyli.

I to pytanie, które w Nazarecie anioł zadał Maryi, Bóg zadaje dziś każdemu z nas:

Czy pozwolisz, abym zamieszkał w tobie? Czy powiesz „fiat”?

Wcielenie Trwa – Bóg Przyjmuje Ciało w Każdym z Nas

Drodzy Bracia i Siostry,

To święto nie jest jedynie wspomnieniem. Wcielenie nie jest wydarzeniem przeszłości. Wcielenie trwa.

Za każdym razem, gdy człowiek mówi Bogu „tak”, gdy przyjmuje Jego Słowo do swego serca, gdy pozwala, by Boża wola kształtowała jego życie – Wcielenie staje się rzeczywistością.

Maryja była pierwszą, ale nie ostatnią.

Każdy chrześcijanin powołany jest, by być miejscem, w którym Słowo staje się ciałem.
Każdy z nas jest zaproszony, by stać się świątynią, w której Bóg mieszka.

Bo nie wystarczy wiedzieć, że Chrystus się narodził.
Trzeba pozwolić Mu narodzić się w sobie.

Nie wystarczy śpiewać o Jego przyjściu.
Trzeba pozwolić Mu przyjść do własnego serca.

Nie wystarczy mówić „wierzę w Boga”.
Trzeba pozwolić, by Bóg stał się rzeczywistością w naszym życiu.

Nasze Fiat wobec Boga

Drodzy Bracia i Siostry,

W starokatolickiej duchowości Zwiastowanie nie jest jedynie uroczystością maryjną. To dzień, w którym całe stworzenie słyszy zaproszenie do nowego początku.

Bo każdy z nas ma swoje zwiastowanie.

Każdy z nas jest wezwany do tego, by odpowiedzieć Bogu.
Każdy z nas jest zaproszony do tego, by przyjąć Jego Słowo i pozwolić mu w sobie wzrastać.

I może właśnie dziś, w ten dzień, Bóg mówi do ciebie:

„Bądź pozdrowiony, pełen łaski. Pan jest z tobą.”

Czy się przestraszysz, jak Maryja?
Czy zapytasz: „Jakże się to stanie?”
Czy będziesz szukał wymówek?

A może z drżeniem, ale i w ufności, odpowiesz:

„Niech mi się stanie według słowa Twego.”

Niech Pan da ci odwagę, by powiedzieć „fiat” – by pozwolić Mu działać, by pozwolić Mu przemieniać, by pozwolić Mu zamieszkać w tobie.

Bo światłość przyszła na świat.
Ale czy pozwolimy, aby zamieszkała w nas?

W Chrystusie, który dla nas stał się Ciałem,