DOKTRYNA NARODOWEGO KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO
Zasady wiary i praktyki
Doktryna Kościoła zasadniczo nie odbiega od rzymskokatolickiej, podobnie jak liturgia. Wyjątkiem jest brak uznawania dogmatu o nieomylności papieża w sprawach wiary i moralności. Kościół ten nie uznaje również wyłączności spowiedzi usznej oraz obowiązkowego celibatu duchownych. Papież jest uznawany za pierwszego i najgodniejszego ze wszystkich biskupów katolickich, lecz nie za nieomylnego.
Członkostwo i odpowiedzialność wiernych
Do Kościoła mogą należeć wszyscy ochrzczeni w nim lub w innym Kościele chrześcijańskim, którzy przyjmują zasady wiary Kościoła. Wszyscy wierni mają odpowiedzialność za Kościół i jego zadania, istnieje bowiem powszechna odpowiedzialność za wspólnotę.
Struktura władzy w Kościele
Wszystkie władze w Kościele pochodzą z wyboru i są reprezentowane przez duchownych – biskupi, kapłani, diakoni – zwłaszcza w kontekście udzielania sakramentów i oficjalnego nauczania. Istnieje również powołanie zakonne do duchowego życia doskonalszego. Świeccy odgrywają zasadniczą rolę w zarządzaniu Kościołem w formie władz i organów kolegialnych, takich jak Synod Generalny, Rada Synodalna Kościoła, Synody Biskupstw, Zgromadzenia Parafialne i Rady Parafialne.
Odrzucenie nowych dogmatów
Kościół nie ustanawia nowych dogmatów ani nie wydaje nieomylnych orzeczeń, uznając, że tylko Bóg jest nieomylny. Człowiek, zarówno pojedynczo, jak i w grupie, może się mylić. Uchwały i wskazania soborów powszechnych (ekumenicznych) pierwszego tysiąclecia są przyjmowane, podobnie jak orzeczenia własnych synodów.
EKUMENIZM
Dążenie do jedności
Narodowy Kościół Katolicki, w modlitwie Jezusa zawartej w Ewangelii św. Jana 17, 21: „Aby wszyscy byli jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni w Nas jedno byli, aby świat uwierzył, że Ty Mnie posłałeś”, widzi obowiązek dążenia do jedności. Te słowa Chrystusa są dla Kościoła wezwaniem do pracy na rzecz jedności wśród wiernych, zarówno w wymiarze duchowym, jak i wspólnotowym.
Zaangażowanie i cel
Kościół przyjmuje to wezwanie z głęboką wiarą i zaangażowaniem. Celem jest dążenie do pełnej jedności z innymi Kościołami, poprzez szukanie wspólnych wartości i punktów porozumienia, które mogą stać się fundamentem trwałego dialogu ekumenicznego. Dążenie do jedności nie jest tylko postulatem teologicznym, ale praktycznym wyrazem miłości bliźniego i odpowiedzią na Boże wezwanie.
Inicjatywy ekumeniczne
W ramach dążenia do jedności Kościół podejmuje liczne inicjatywy mające na celu zbliżenie różnych tradycji chrześcijańskich. Poprzez otwarty dialog, wzajemny szacunek i zrozumienie, stara się budować mosty jedności niezbędne do realizacji woli Zbawiciela w dzisiejszym podzielonym świecie.
Jedność w różnorodności
Jedność, do której dąży Kościół, opiera się na wzajemnym uznaniu i akceptacji różnorodności, które wzbogacają wspólnoty. Nie chodzi o jednolitość, lecz o jedność w różnorodności, pozwalając każdemu Kościołowi zachować swoją tożsamość i jednocześnie wspólnie pracować na rzecz wspólnego dobra. Kościół jest przekonany, że jedność chrześcijan jest możliwa, gdy wszyscy kierują się miłością, pokorą i pragnieniem realizacji woli Bożej.