Podstawowe zasady wiary Kościoła

Kompletne wyznanie wiary Narodowego Kościoła Katolickiego

I. Bóg i Trójca Święta

1. Wiara w jednego Boga

Wiara w jednego Boga jako podstawę religii objawionej jest łaską Bożą. Powołaniem Kościoła jest szerzyć wiarę w Boga.

2. Bóg Stwórca i Opatrzność

Kościół naucza, że istnieje jeden Bóg, Wszechmogący Stwórca wszystkiego. On jest źródłem życia nadprzyrodzonego. On jest celem wszystkich stworzeń. Losami stworzeń kieruje sam w swej Opatrzności. Zbawia przez zasługi Syna Jezusa Chrystusa i uświęca mocą Ducha Świętego.

3. Dogmat o Trójcy Świętej

Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty stanowią Trójcę Świętą, w którą Kościół wierzy i którą czci. Trójca Święta jest dogmatycznym określeniem ujmującym istnienie jednego Boga w trzech Osobach.

4. Relacje wewnętrzne w Trójcy

Zgodnie z nicejskim wyznaniem wiary Trójosobowy Bóg objawia się człowiekowi jako Ojciec, jako Syn Boży i jako Duch Święty. Każda z tych Osób jest tym samym jednym Bogiem. Osoby te różnią się pochodzeniem i wzajemnymi relacjami.

II. Jezus Chrystus i Duch Święty

5. Wcielenie Syna Bożego

Syn Boży stał się człowiekiem w osobie Jezusa Chrystusa. Jezus Chrystus jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem. Jest Zbawcą ludzi. Żył na ziemi, umarł za ich grzechy i zmartwychwstał.

6. Duch Święty Pocieszyciel

Duch Święty jest trzecią Boską Osobą Trójcy Świętej. Pochodzi od Ojca i Syna. Pan Jezus nazywa Go Duchem Pocieszycielem i Duchem Prawdy (J 15, 26 27).

7. Misteria Paschalne

Kościół wierzy w zmartwychwstanie i wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa oraz w zesłanie Ducha Świętego.

III. Pismo Święte i Tradycja Kościoła

8. Pismo Święte

Kościół w swej nauce wiary i moralności stoi na gruncie prawd objawionych, zawartych w 72 kanonicznych księgach Pisma Świętego, szczególnie w Nowym Testamencie, a objaśnionych przez Tradycję Kościelną.

9. Credo Kościoła

Streszczeniem prawd wiary jest Wyznanie Wiary Nicejsko Konstantynopolitańskie oraz Skład, czyli Symbol Apostolski.

10. Tradycja Kościelna

Tradycja Kościelna jest nauką, którą głosił Kościół Święty pod natchnieniem Ducha Świętego. Zawarta jest w orzeczeniach soborowych, w dokumentach Kościoła, w księgach liturgicznych oraz w pismach Ojców Kościoła.

11. Ojcowie Kościoła i patrystyka

Ojcowie Kościoła, czyli Patres, byli pisarzami i teologami we wczesnym chrześcijaństwie, do ósmego wieku. Nauka starożytnych i wczesnośredniowiecznych Ojców Kościoła, a także dział teologii zajmujący się ich nauczaniem, nazywa się patrystyką.

IV. Kościół i jego struktura

12. Kościół Chrystusa

Kościół głosi, że Jezus Chrystus założył swój Kościół i oparł go na fundamencie wiary w swe Bóstwo. Z woli Chrystusa Kościół jest organizacją powszechną, przeznaczoną dla wszystkich ludzi. Jego posłannictwem jest nauczanie wiernych dobrego i szlachetnego życia na ziemi oraz doprowadzenie ich po śmierci do zbawienia i szczęśliwości wiecznej.

13. Głowa Kościoła

Głową Kościoła i jedynym Pośrednikiem między Bogiem a ludzkością jest sam Jezus Chrystus.

14. Sukcesja apostolska

Apostołowie i ich następcy, biskupi powołani na swoje stanowiska w drodze uświęconego Tradycją Apostolską wyboru przez kler i wiernych, działają na mocy uprawnienia otrzymanego od Chrystusa. Mają święty obowiązek głosić wiernie naukę Ewangelii, zawierającą pełnię Prawdy, Sprawiedliwości, Miłości i Pokoju.

15. Starokatolicka tożsamość

Kościół jest co do idei tak stary, jak stary jest Kościół Chrystusa. Głosi apostolską, powszechną naukę pierwotną, jakiej uczyli Apostołowie. Dlatego słusznie zwie się Kościołem starokatolickim, czyli apostolskim.

16. Kontynuacja idei

Narodowy Kościół Katolicki uważa się za kontynuatora idei Kościoła starokatolickiego.

17. Niezależność i prymat honorowy

Kościół nie podlega zwierzchności Papieża. Biskupa Rzymu uznaje jako pierwszego wśród biskupów katolickich i dąży do pełnej komunii z Kościołem Katolickim.

18. Brak nowych dogmatów

Kościół nie ustanawia nowych dogmatów i nie wydaje nieomylnych orzeczeń. Nieomylnym jest tylko Bóg. Człowiek, tak jeden, jak i wielu, może się mylić. Uchwały i wskazania soborów powszechnych pierwszego tysiąclecia Kościół przyjmuje, podobnie jak orzeczenia własnych Synodów.

19. Członkostwo i odpowiedzialność

Do Kościoła mogą należeć wszyscy ochrzczeni w nim lub w innym Kościele chrześcijańskim, przyjmujący zasady wiary Kościoła. Wszystkich wiernych dotyczą też zadania Kościoła, ponieważ istnieje powszechna odpowiedzialność za Kościół.

20. Władza i jej źródło

Wszystkie władze w Kościele pochodzą z wyboru. Reprezentowane są przez duchownych, to znaczy biskupów, kapłanów i diakonów, szczególnie w sferze udzielania sakramentów i oficjalnego nauczania.

21. Udział świeckich

Istnieje także odrębne powołanie zakonne do życia duchowego doskonalszego. Zasadniczą rolę we władzach Kościoła mają świeccy, z udziałem duchownych, w formie władz i organów kolegialnych. Są nimi Synod, Rada Kościoła, zwyczajne i nadzwyczajne zgromadzenia parafialne oraz rady parafialne.

22. Władza z mandatu wiernych

W sprawach gospodarczych i społecznych Kościół otrzymuje władzę bezpośrednio od wiernych, którzy Kościół budują, tworzą, wyznają jego zasady wiary, utrzymują go i nim się opiekują.

V. Kult, święci i sakramenty

23. Ośrodek kultu

Ośrodkiem kultu religijnego jest w Kościele Trójca Przenajświętsza. Matka Boża, jako Matka Zbawiciela, a także Apostołowie i wszyscy Święci otaczani są przez Kościół należną czcią i szacunkiem.

24. Cześć dla świętych

Kościół czci pamięć i przykład świętych, których życie doskonałe według zasad Jezusa Chrystusa przysporzyło chwały Bogu, stało się chlubą Kościoła i może być wzorem do naśladowania.

25. Siedem sakramentów

Kościół uznaje siedem sakramentów świętych. Są one widzialnymi znakami niewidzialnej łaski Bożej, działającej w duszach tych ludzi, którzy przynajmniej nie stawiają jej działania przeszkód.

26. Spowiedź i celibat

Kościół nie uznaje wyłączności spowiedzi usznej i praktyki obowiązkowego celibatu duchownych.

VI. Człowiek, moralność i zbawienie

27. Odkupienie i współdziałanie z łaską

Praktyczne wykorzystanie dzieła odkupienia jest uświęceniem. Dokonuje się ono przy współdziałaniu człowieka z Duchem Świętym, który pochodzi od Boga Ojca i Syna. Łaska Boża i działanie Ducha Świętego są nieodzowne do zbawienia.

28. Przykładanie Ewangelii do życia

Bóg nie krępuje wolnej woli człowieka i pozostawia mu wybór między dobrem a złem. W ten sposób stwarza podstawę do nagrody albo do kary. Chrześcijanin nie tylko z uwagi na nagrodę lub karę, lecz z pragnienia dobra i z godności synostwa Bożego, ma obowiązek wcielania ideałów ewangelicznych w życiu indywidualnym i społecznym. Obowiązek ten potęgują przykazania.

29. Normy moralności

Z wiary w Boga wypływają podstawowe postulaty dla życia indywidualnego, rodzinnego, społecznego i dla stosunków międzyludzkich. Są one nazywane normami chrześcijańskiej moralności. Na straży tych norm stoi sumienie. Wykładnikiem tych norm jest Kościół.

30. Dusza nieśmiertelna i życie wieczne

Kościół naucza, że każdy człowiek rodzi się z duszą nieśmiertelną, stworzoną przez Boga. Człowiek ma obowiązek tę duszę zbawić, czyli doprowadzić ją do połączenia z Bogiem. Zbawienie daje, z woli Bożej i zgodnie z nauką Jezusa Chrystusa, żywa wiara, dobre uczynki i chrześcijańska miłość, wprowadzone w życie przy pomocy łaski Bożej.

Kościół wierzy w życie pozagrobowe. Jego jakość zależy od sądu Bożego, który bierze pod uwagę miłość do Boga i bliźniego oraz czyny płynące z wiary. Zjednoczenie z Bogiem to niebo. Oddalenie od Boga to piekło.

31. Eucharystia i cel Kościoła

Kościół wyznaje, że ma być i jest aż do skończenia świata realizacją w czasie dzieła zbawienia dokonanego przez Jezusa Chrystusa. Ośrodkiem życia Kościoła jest Chrystus i Jego Ewangelia, wciąż na nowo odczytywana, rozważana i stosowana. Eucharystia stanowi centrum życia duchowego Kościoła.