Książka „Gdy kamienie jeszcze milczą”

Książka „Gdy kamienie jeszcze milczą” powstała z potrzeby przedstawienia ekumenizmu z perspektywy, która postrzega dialog ekumeniczny jako nasz święty obowiązek. Nie powinien on być wyłączną domeną wąskiej elity kościelnej, lecz obowiązkiem każdego chrześcijanina.

Moje doświadczenia i obserwacje skłoniły mnie do analizy idei ekumenizmu, zgodnie z modlitwą kapłańską Jezusa: „Aby wszyscy stanowili jedno” (J 17,21, Biblia Tysiąclecia). Chrystus pragnął jedności obejmującej wszystkich wierzących, a nie tylko wybrane środowiska. W kontekście tych refleksji podjąłem się krytycznej analizy zjawiska, które nazywam „elitaryzmem ekumenicznym”.

Elitaryzm ekumeniczny, moim zdaniem, jest sprzeczny z ideą jedności chrześcijańskiej. Widzimy, że wiele środowisk kościelnych chroni swoje status quo, co hamuje realne dążenie do jedności. Inspiracją do napisania tej książki była odpowiedź polskiej organizacji ekumenicznej na pytanie o warunki współpracy. Odpowiedź, że „nie widzą takiej możliwości”, skłoniła mnie do głębszej refleksji nad obecnym stanem dialogu ekumenicznego.

Po zakończeniu II Soboru Watykańskiego dialog ekumeniczny miał na celu zbliżenie chrześcijan, jednak wiele środowisk kościelnych skupia się bardziej na ochronie własnych interesów niż na rzeczywistej jedności. W mojej opinii główną przeszkodą w osiągnięciu jedności jest brak woli słuchania Ducha Świętego oraz gotowości do zmian. Kościół Rzymskokatolicki wykazuje rzeczywistą otwartość na właściwe rozumienie idei ekumenizmu, co jest godne naśladowania.

Tytuł mojej książki, „Gdy kamienie jeszcze milczą”, niesie ze sobą pewne ostrzeżenie, nawiązujące do słów Jezusa z Ewangelii Łukasza: „Powiadam wam: Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą” (Łk 19,40 BBT). To biblijne przypomnienie podkreśla, że milczenie wobec Bożej woli jest nie do przyjęcia i ma głęboki rezonans w kontekście naszego zaangażowania w dialog ekumeniczny.

Celem mojej książki jest przedstawienie aktualnego stanu dialogu ekumenicznego, z najwyższą starannością o obiektywność oceny różnych perspektyw oraz wskazanie na niezbędne zmiany, które mogą przyczynić się do jego rozwoju. Przyznaję, że oceniam te kwestie z mojego punktu widzenia, a moje podejście może wydawać się krytyczne, co wynika z obserwacji łatwo dostrzegalnych niedoskonałości.

Analizuję zarówno osiągnięcia, jak i wyzwania, z jakimi mierzy się dialog ekumeniczny we współczesnym świecie. Przedstawiam różnorodność podejść i metod stosowanych przez różne tradycje chrześcijańskie oraz kontekst historyczny, który kształtował obecne relacje międzywyznaniowe. Moim zamiarem jest nie tylko opisanie aktualnej sytuacji, ale także zainspirowanie czytelników do refleksji nad tym, jak wspólnie możemy dążyć do głębszego porozumienia i jedności.

Jedność chrześcijan, według mnie, jest kwestią wspólnej woli i otwartości. Poprzez otwartość na dialog oraz gotowość do wprowadzania koniecznych zmian, możemy zrealizować prawdziwą jedność chrześcijan, zgodną z wolą naszego Zbawiciela.

Niemniej, jednak jeśli nie będziemy aktywnie głosić i konsekwentnie realizować woli Zbawiciela, żadne wysiłki, zarówno w dialogu ekumenicznym, jak i w innych przedsięwzięciach inspirowanych Jego misją, nie przyniosą oczekiwanych rezultatów. Aby nasze działania były skuteczne i prowadziły do autentycznej jedności oraz zrozumienia, wszyscy musimy zaangażować się w realizację Bożej woli.

Chciałbym, aby ta książka trafiła do osób gotowych z odwagą spojrzeć na rzeczywistość kościelną i podjąć wysiłek zrozumienia oraz współpracy. Bycie chrześcijaninem to nie tylko kwestia obchodzenia świąt, ale przede wszystkim wspólna wiara, dzielenie się jej bogactwem i budowanie wspólnoty opartej na Chrystusie. Jestem przekonany, że to, co nas łączy, jest znacznie większe niż to, co nas dzieli.

Wiem, że ta książka może być dla wielu trudna do przyjęcia, ale ekumenizm, podobnie jak wiele aspektów naszego życia, wymaga otwartości i odwagi spojrzenia wstecz, aby z nadzieją patrzeć w przyszłość. Po przeanalizowaniu moich obserwacji i oceny, przyjęcie historii działań ekumenicznych, szczególnie w Polsce, może być momentem nowego otwarcia: „Oto czynię wszystko nowe” (Ap 21,5). Wierzę, że to nowe spojrzenie na ekumenizm jest zgodne z wolą Zbawiciela i może przyczynić się do rzeczywistej jedności chrześcijan.