Modlitwa Jezusowa
Modlitwa Jezusowa
Wprowadzenie
Modlitwa Jezusowa nazywana także modlitwą serca jest zakorzeniona w tradycji chrześcijańskiej od pierwszych wieków. Jej początków szukamy u Ojców Pustyni którzy pragnęli trwać przed Bogiem w sposób ciągły.
Najczęściej przyjmuje formę wezwania: Panie Jezu Chryste, Synu Boży, zmiłuj się nade mną grzesznikiem. To proste zawołanie porządkuje serce i kieruje myśl do Chrystusa. Dzięki powtarzaniu wierzący uczy się trwania w obecności Pana także w pracy i codziennych zajęciach.
Podstawy biblijne
Ta modlitwa wypływa z biblijnego wezwania do modlitwy nieustannej. Apostoł Paweł mówi jasno: Módlcie się nieustannie (1 Tes 5,17). To zdanie pokazuje że modlitwa nie jest dodatkiem ale stylem życia człowieka wierzącego.
Jezus w Ewangelii uczy aby trwać w Nim: Trwajcie we Mnie a Ja w was (J 15,4). Modlitwa Jezusowa jest właśnie takim trwaniem. Nie chodzi w niej tylko o słowa lecz o nieprzerwany zwrot ku Panu.
Psalm 34 zachęca: Skosztujcie i zobaczcie jak dobry jest Pan. Człowiek który powtarza imię Jezus naprawdę kosztuje dobroć Boga bo pozwala by obecność Pana wypełniała myśl i serce.
Zasady modlitwy Jezusowej
Powtarzanie wezwania
Podstawą jest spokojne i uważne powtarzanie słów modlitwy. Można modlić się głośno lub w sercu. Ważne aby zawołanie prowadziło do skupienia a nie do pośpiechu.
Postawa pokory
Formuła modlitwy zawiera słowa o grzeszności. Nie jest to oskarżenie lecz uznanie prawdy o sobie przed Bogiem i prośba o miłosierdzie.
Nieustanność
Ojcowie Pustyni zachęcali aby powtarzać modlitwę zawsze kiedy to możliwe. Z czasem słowa stają się tchnieniem serca i w naturalny sposób wracają w ciągu dnia.
Zjednoczenie z Bogiem
Celem nie jest samo powtarzanie lecz wejście w żywą więź z Chrystusem. Powtarzalność usuwa rozproszenia i otwiera przestrzeń dla obecności Pana.
Historyczne i duchowe znaczenie
Rozkwit tej modlitwy nastąpił w środowisku pustelniczym na Wschodzie. Mnisi używali jej jako duchowej broni przeciw rozproszeniu i pokusie. Na górze Athos modlitwa została uporządkowana i stała się stałym elementem życia modlących się.
W wielu Kościołach Wschodu do dziś jest jedną z najprostszych a przy tym najgłębszych form modlitwy. Jest dostępna dla świeckich, dla duchownych, dla osób chorych i bardzo zapracowanych.
Także Narodowy Kościół Katolicki zachęca do jej praktykowania i widzi w niej drogę do odnowy życia modlitwy.
Teologiczne argumenty na rzecz modlitwy Jezusowej
1. Chrystocentryczność
Cały ciężar modlitwy jest skierowany do Jezusa. Jest to zgodne z wiarą że tylko w Nim jest zbawienie i że On jest pośrednikiem między Bogiem a ludźmi.
2. Nieustanna przemiana
Stałe powtarzanie słów: zmiłuj się nade mną, grzesznikiem uczy pokory i pozwala zobaczyć własne serce w prawdzie. To prowadzi do nawrócenia i przemiany życia.
3. Przywracanie obecności Boga
W świecie pełnym bodźców modlitwa Jezusowa jest sposobem powrotu do skupienia. Umożliwia modlitwę także w drodze, w pracy, w chorobie.
4. Wymiar ekumeniczny
Ta modlitwa jest znana w Kościołach wschodnich i zachodnich. Może być łącznikiem między chrześcijanami i wskazywać na to co wspólne czyli na wzywanie imienia Jezus.
5. Oczyszczanie serca i umysłu
Powtarzalność sprawia że inne myśli ustępują. Serce uczy się prostoty. Z tej prostoty rodzi się miłość, cierpliwość i łagodność w relacjach.
6. Życie zgodne z Ewangelią
Kto wytrwale woła do Jezusa będzie chciał żyć tak jak On nauczał. Modlitwa prowadzi więc nie tylko do kontemplacji lecz także do czynu.
Zakończenie
Modlitwa Jezusowa może stać się modlitwą codzienną. Nie wymaga specjalnych warunków ani długich form. Wymaga serca które pragnie Boga. Kościół zachęca aby wierni używali tej modlitwy w pracy, w drodze, w chwilach trudu i w czasie adoracji.
Im częściej będzie powtarzana tym bardziej człowiek będzie żył przed obliczem Pana.