Wspólna modlitwa | Narodowy Kościół Katolicki

Wspólna modlitwa

Drodzy Bracia i Siostry,

Apostoł Paweł wzywa nas do nieustannej modlitwy: „nieustannie się módlcie” (1 Tes 5,17). Te słowa przypominają o potrzebie stałej rozmowy z Bogiem niezależnie od sytuacji życiowej. Modlitwa jest darem który przybliża nas do Stwórcy i pozwala odnaleźć w Nim umocnienie oraz pocieszenie.

„Aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno” (J 17,21).

Jezus modli się o naszą jedność. To jest serce życia chrześcijańskiego. Wspólna modlitwa łączy serca i tworzy wspólnotę opartą na wierze.

Modlitwa to więcej niż same słowa. To wyrażenie zaufania, oddania i miłości. Dzięki niej wchodzimy w głębszą relację z Bogiem i z braćmi oraz siostrami w Chrystusie. Gdy modlimy się razem powstaje jedno ciało i jeden duch obecny w całym Kościele. W takiej jedności wypełnia się wola Boża która umacnia wierzących.

Zapraszamy do trwania w modlitwie. Niech serca będą otwarte na łaskę Boga. Niech modlitwa będzie znakiem jedności i wzajemnej miłości. Wtedy nawet jeśli jesteśmy w różnych miejscach możemy być jedną wspólnotą złączoną w duchu i prawdzie.

Niech modlitwa prowadzi nas do lepszego poznania woli Bożej i do wierności w życiu codziennym. Razem możemy wzrastać w wierze, nadziei i miłości tworząc wspólnotę której fundamentem jest wspólna modlitwa.

Z modlitewnymi pozdrowieniami,

Narodowy Kościół Katolicki

Modlitwa w intencji ofiar wojen

Głos sumienia i wołanie o pokój

Boże życia i pokoju,
przynosimy przed Ciebie krzyk dzieci. Nie tylko ich płacz, ale głód i puste dłonie które zamiast chleba chwytają powietrze pełne kurzu i dymu. Przynosimy twarze dzieci które gasną szybciej niż zdążyły dorosnąć.

Przynosimy łzy matek które rodziły by karmić i tulić a dziś muszą grzebać własne dzieci. Przynosimy ich bezsilność gdy każda kołysanka ginie pod hukiem pocisków i krzykiem rozpaczy.

Przynosimy starców którzy zamiast odpoczywać po trudach życia błąkają się wśród ruin szukając schronienia nie przed zimą lecz przed ogniem i bombami. Starość miała być czasem pokoju a stała się ucieczką przed śmiercią.

„Nie pozwól Boże byśmy uciszyli to wołanie. Nie pozwól byśmy odwracali wzrok gdy niewinny staje się celem wojny.”

Otwórz nasze serca na współczucie i ręce na odwagę działania. Daj opamiętanie tym którzy rozkazują zabijać. Daj skruchę tym którzy nienawiścią karmią świat.

Przyjmij w swoje ramiona ofiary których imiona znasz lepiej niż my. Niech ich cierpienie woła przed Twoim obliczem o sprawiedliwość która nie mści się ale rodzi nowy pokój.

Boże spraw abyśmy nie milczeli gdy trzeba krzyczeć że dość. Abyśmy nie chowali się w wygodnym spokoju gdy świat płonie obok nas.

Amen.

Propozycje modlitw | Narodowy Kościół Katolicki