Drodzy w Chrystusie Panu,
W dniu święta Świętego Macieja, Apostoła, wspominamy jego wyjątkowe powołanie, które spełniło się w duchu jedności i posłuszeństwa. Apostoł Maciej, wybrany nie przez ludzki wybór, lecz przez Bożą Opatrzność, aby zastąpić Judasza, stanowi dla nas wzór powołania, które odnajdujemy w każdej części Ciała Chrystusowego, jakim jest Kościół.
Jego życie i posługa przypominają nam, że każdy z nas ma unikalne miejsce w Bożym planie, a nasza misja, choć czasem nieoczekiwana, zawsze jest częścią większej całości. Wspomnienie Świętego Macieja zachęca nas do zaufania Bożej mądrości i gotowości do pełnienia Jego woli, nawet gdy droga wydaje się niejasna. Jego przykład uczy nas, że prawdziwa jedność i posłuszeństwo w Kościele rodzą się z głębokiej wiary i otwartości na Boże działanie.
Święty Maciej przypomina nam, że Bóg powołuje, kogo chce i jak chce. Święty Paweł pisze: „Bóg wybrał właśnie to, co głupie w oczach świata, aby zawstydzić mędrców, wybrał to, co niemocne, aby mocnych poniżyć; i to, co nie jest szlachetnie urodzone według świata i wzgardzone, i to, co nie jest, wyróżnił Bóg, by to, co jest, unicestwić, tak by się żadne stworzenie nie chełpiło wobec Boga” (1 Kor 1, 27-29).
Boże powołanie nie zależy od ludzkich standardów czy oczekiwań, ale od Jego suwerennej woli i mądrości. Święty Maciej, wybrany w sposób, który wydawał się przypadkowy, ukazuje, że Boża Opatrzność kieruje życiem każdego z nas, a nasze powołanie może objawić się w najbardziej nieoczekiwany sposób. Dlatego powinniśmy być otwarci na Boże działanie i gotowi odpowiedzieć na Jego wezwanie, wierząc, że Jego plany dla nas są zawsze dobre i pełne nadziei.
Fragment z Dziejów Apostolskich (1, 15-17, 20-26), który czytamy w liturgii słowa, ukazuje nam scenę, gdzie Piotr, stojąc pośród stu dwudziestu braci, przypomina o konieczności wyboru nowego apostoła. Wybór ten miał zapewnić kontynuację misji, którą Jezus powierzył swoim uczniom. W tej decyzji kryje się głęboka prawda o Kościele – jest on wspólnotą, której ciągłość i jedność są nieodzowne do wypełnienia jej misji.
Ewangelia według św. Jana (15, 9-17) jeszcze bardziej pogłębia nasze rozumienie powołania Macieja, ukazując miłość jako fundament posłannictwa. Jezus mówi: „Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Pozostańcie w mojej miłości”. Apostołowie, a wśród nich Maciej, są zaproszeni, aby trwać w tej miłości, która jest drogą do prawdziwej wolności i radości. To miłość Chrystusa zobowiązuje nas, byśmy nieśli jej płomień dalej, nieważne jak trudne mogą być nasze drogi.
Maciej, wybrany przez los – rzucenie losów jako środek rozeznania woli Bożej – stanowi dla nas przypomnienie, że każde powołanie w Kościele ma swój głęboki, niemal tajemniczy wymiar. Nie jest ono tylko wynikiem ludzkich planów, ale przede wszystkim działaniem Ducha Świętego, który prowadzi Kościół przez historię.
W kontekście jedności, o której mówi Jezus w modlitwie kapłańskiej (J 17, 21 – „aby wszyscy byli jedno”), postać Macieja jest nam szczególnie bliska. Jest on symbolem jedności Kościoła, którego istnienie i misja są możliwe dzięki ciągłemu prowadzeniu przez Ducha Świętego i zjednoczeniu wokół Chrystusa. W tym duchu apostołowie, a za nimi wszyscy chrześcijanie, są wezwani do bycia „jedno”, nie tylko w sensie duchowym, ale również w codziennym świadectwie życia.
Ewangelia św. Jana głęboko podkreśla, że miłość jest kluczowym przesłaniem Jezusa do swoich uczniów: „To jest przykazanie moje, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem” (J 15, 12). W tym kontekście każdy człowiek, niezależnie od swojej roli w Kościele i społeczeństwie, jest wezwany do bycia żywym znakiem tej miłości. Apostoł Maciej, choć wybrany w sposób wyjątkowy, jest jednym z wielu, którzy odpowiedzieli na to wezwanie. Jego powołanie rzuca światło na powołanie każdego z nas – bycia narzędziem miłości i jedności w miejscach, gdzie żyjemy i pracujemy.
Powołanie do głoszenia Ewangelii jest zatem nie tylko zadaniem duchownych, misjonarzy, czy osób konsekrowanych. Dotyczy każdego chrześcijanina, w każdym zakątku świata. Nauczyciel w szkole, lekarz w szpitalu, pracownik biurowy, rodzic w domu – każdy jest powołany, by w swoim środowisku świadczyć o miłości Chrystusa. Działając z miłości, promują jedność i pokój, które są sercem przesłania Chrystusa.
Również w naszych codziennych interakcjach, decyzjach i wyborach etycznych, jesteśmy wezwani do bycia apostołami miłości. Przykład Macieja inspiruje nas do zastanowienia, w jaki sposób możemy korzystać z naszych unikalnych talentów i okoliczności życiowych, by przyczyniać się do budowania Królestwa Bożego.
W obliczu współczesnych wyzwań, jak globalizacja, różnorodność kulturowa i społeczna oraz konflikty na różnych płaszczyznach życia, powołanie do jedności i miłości jest bardziej aktualne niż kiedykolwiek. Kościół, podążając za przykładem Jezusa i Jego apostołów, powinien dążyć do tego, by być miejscem, gdzie każdy czuje się mile widziany, zrozumiany i kochany.
Święty Maciej, dołączając do grona Apostołów, współtworzył fundamenty Kościoła, które są trwałe i niezmienne, lecz zarazem dynamicznie rozwijające się w odpowiedzi na zmieniające się warunki historyczne i kulturowe. Kościół, który współtworzył Maciej, był z założenia wspólnotą wielowymiarową, zarówno jedną i jednolitą, jak i różnorodną w swoich członkach i sposobach wyrażania wiary.
Współczesny Kościół kontynuuje to dziedzictwo jako globalna wspólnota, która łączy w sobie wiele różnych tradycji, kultur, języków i wyznań. To wielowymiarowość, której rdzeń stanowi jedno ciało w Chrystusie, jest zarówno wyzwaniem, jak i bogactwem. Święty Paweł mówił o Kościele jako o ciele złożonym z wielu członków, które, choć różne, są ze sobą nierozerwalnie związane (1 Kor 12,12-27). Ta metafora jest szczególnie istotna dla zrozumienia, jak Kościół może być jednocześnie jednolity i zróżnicowany.
Jedność Kościoła, o którą modlił się Chrystus (J 17,21), nie oznacza uniformizacji czy braku różnorodności. Przeciwnie, jest to jedność w miłości, która przezwycięża wszelkie podziały i różnice, celebrując każdego członka wspólnoty jako nieodłączny składnik Ciała Chrystusa. W tym kontekście rola każdego z nas, niezależnie od pochodzenia, talentów czy życiowej drogi, jest fundamentalna dla życia i misji Kościoła.
Współczesny Kościół stoi przed wyzwaniami, które wymagają odnowy ducha jedności
i miłości. Globalizacja i migracje sprawiają, że lokalne wspólnoty stają się coraz bardziej wielokulturowe, co jest zarówno szansą na głębsze zrozumienie uniwersalnego wymiaru Ewangelii, jak i wyzwaniem w utrzymaniu spójności i jedności. Kościół musi więc nieustannie pracować nad włączeniem, dialogiem i wzajemnym zrozumieniem, aby każdy wierny mógł czuć się jak pełnoprawny członek wspólnoty, niezależnie od swojego języka, tradycji czy kulturowego tła.
Ponadto współczesne problemy społeczne i etyczne, takie jak nierówności, ubóstwo, kryzysy ekologiczne i konflikty, wymagają od Kościoła głębokiego zaangażowania w sprawy świata, stając się głosem tych, którzy są najczęściej pomijani lub uciskani. W tym kontekście Kościół musi być zarówno świadkiem, jak i uczestnikiem w dialogu międzykulturowym i międzyreligijnym, promując pokój i sprawiedliwość na skalę globalną.
Święty Maciej, jako apostoł wybrany przez Bożą Opatrzność, przypomina nam, że każdy z nas jest powołany do aktywnego uczestnictwa w życiu Kościoła. Jego historia inspiruje nas do tego, abyśmy nie bali się nowości i zmian, ale z radością i odwagą angażowali się w ciągłe budowanie Kościoła. Kościół, będąc jednocześnie jednolity i zróżnicowany, stanowi znak nadziei dla świata. Święty Maciej uczy nas, że Boże powołanie może przyjść w nieoczekiwany sposób, a nasze zaangażowanie w życie wspólnoty wiernych jest kluczowe dla jej rozwoju i świadectwa wobec współczesnych wyzwań.
Święty Maciej, apostoł wybrany przez Bożą Opatrzność w wyniku rzutu losu, stanowi fascynujący przykład człowieka, który z pełnym zaufaniem poddał się woli Boga. Jego życie, pełne pokory i głębokiej wiary, przypomina nam, że Boże drogi często przekraczają nasze ludzkie zrozumienie i oczekiwania. Maciej pokazuje, jak Bóg w nieoczekiwany sposób powołuje ludzi do służby w swoim Kościele. Historia jego wyboru ma szczególne znaczenie w kontekście współczesnych wyzwań, z jakimi mierzy się młode pokolenie wierzących. Wielu młodych ludzi poszukuje swojego miejsca i powołania w dynamicznie zmieniającym się świecie. Święty Maciej inspiruje nas, abyśmy z odwagą i zaufaniem odpowiadali na Boże wezwanie, angażując się w życie Kościoła i będąc świadkami nadziei w dzisiejszym świecie.
Włączenie się Macieja w krąg Dwunastu Apostołów było nie tylko aktem wypełnienia luki po Judaszu, lecz przede wszystkim świadectwem Bożej troski o ciągłość i jedność Kościoła. Maciej przynosi nam przesłanie o tym, że jedność, którą Bóg pragnie dla swojego ludu, nie jest monolitem pozbawionym różnorodności, lecz piękną symfonią wielu głosów, z której każdy ton ma swoje niezastąpione miejsce.
Święty Maciej uczy nas, że odpowiedź na Boże powołanie może przyjść w najmniej oczekiwanym momencie i przybrać formy, które zaskakują nas swoją nieprzewidywalnością. Jego życie to przypomnienie, że prawdziwe posłuszeństwo manifestuje się w gotowości do pełnienia zadań, które mogą wydawać się poza naszym zasięgiem lub zdolnościami.
W skromności i dyskrecji jego apostolskiej służby kryje się cenna lekcja dla każdego z nas – nie wielkość działań, lecz głębokość zaangażowania w miłość i służbę jest miarą naszego życia w oczach Bożych. Maciej, choć może nie występuje na pierwszych stronach Ewangelii, przez swoją obecność przypomina o wartościach, które są fundamentem chrześcijańskiego powołania: wierności, pokorze i miłości.
Jego postać jest także przypomnieniem, że każdy z nas może być posłańcem Bożym w codzienności – niekoniecznie na szerokich arenach publicznych, ale w zwyczajnych miejscach i sytuacjach, gdzie życie codzienne staje się przestrzenią objawienia i działania Bożego.
W tych naszych czasach, pełnych wyzwań i złożoności, historia Świętego Macieja może inspirować nas do budowania mostów między różnorodnymi światami i kulturami, ukazując, że Kościół pozostaje miejscem spotkania dla wszystkich, niezależnie od ich pochodzenia czy przekonań. Niech jego przykład przypomina nam, że każde działanie, nawet to najmniejsze, gdy jest wykonane z miłości, przyczynia się do jedności i wzrostu wspólnoty wiary, będącej ciałem Chrystusa na ziemi.
W Ewangelii według św. Jana (15, 9-17) Jezus mówi o miłości, która powinna być podstawą wszystkich relacji między Jego naśladowcami. To wezwanie do miłowania się nawzajem, podobnie jak On nas umiłował, stanowi fundament, na którym budowany jest Kościół. Dziś, kiedy często spotykamy się z krytyką czy niezrozumieniem ze strony innych, warto pamiętać, że każde powołanie, które Bóg zasiewa w sercach młodych ludzi, jest wyrazem Jego miłości i planu dla świata. Nie jesteśmy wezwani, by oceniać czy krytykować tych, którzy szukają swojej drogi w posłuszeństwie Bożemu wezwaniu, ale raczej do wspierania ich w tej duchowej podróży.
Maciej jako apostoł, choć wybrany w sposób niekonwencjonalny, przypomina nam, że Bóg często działa poza ludzkimi kategoriami i oczekiwaniami. Kościół, potwierdzając wybór Macieja, ukazuje nam, że nie jesteśmy powołani, by decydować o tym, kto jest godny służby, ale że to Bóg sam kieruje swoim Kościołem, wybierając tych, którzy mają pełnić w nim określone role. Właśnie ta pewność powinna inspirować nas do jedności, zamiast prowadzić do podziałów. Dzieje Apostolskie uczą nas, że Kościół jest miejscem, gdzie każdy, niezależnie od swojego pochodzenia czy wcześniejszych doświadczeń, może znaleźć swoje miejsce i spełnić powołanie.
W obliczu widocznych podziałów i sporów wewnątrz wspólnoty chrześcijańskiej, przypomnienie o Macieju i jego historii może nas zainspirować do większego zrozumienia i akceptacji różnorodności powołań w Kościele. Przywołując słowa Jezusa o miłości i jedności, każdy z nas powinien dążyć do tego, by być budowniczym mostów, a nie murów, wspierając innych w ich dążeniu do życia zgodnie z Bożym planem.
Niech więc historia Macieja służy nam jako przypomnienie, że w każdym z nas tkwi potencjał do wielkich rzeczy w oczach Bożych, o ile pozostaniemy otwarci na Jego prowadzenie i gotowi do przyjęcia tych, których Bóg powołuje, z otwartym sercem i duchem współpracy. W ten sposób Kościół może kontynuować swoje posłannictwo jako wspólnota miłości, której fundamentem jest wzajemne wsparcie i zrozumienie, w duchu nauczania Jezusa i przykładu apostołów, takich jak Maciej.
Nasze codzienne działania, małe gesty życzliwości i słowa otuchy staną się naszym osobistym udziałem w dziele głoszenia Ewangelii. Niech inspiracja płynąca z życia Świętego Macieja, który odpowiedział na wezwanie Boga mimo niepewności i wyzwań, umocni nas w przekonaniu, że każdy z nas ma specyficzne, ale równie ważne miejsce w misji Kościoła. Niech Duch jedności, który przemawiał przez życie Macieja, prowadzi nas do budowania mostów między ludźmi, kulturami i narodami, w imię naszego wspólnego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.
/-/ + Robert Matysiak NCC