Dzień, w którym ziemia wstrzymuje oddech
W dniu 27 listopada 2024 roku polski Sejm uchwalił ustawę, która od 2025 roku uczyni Wigilię Bożego Narodzenia dniem wolnym od pracy. Na pierwszy rzut oka wydaje się to decyzją czysto praktyczną, gestem w stronę rodzin i ich potrzeb w zabieganym świecie. Ale pod tym aktem prawnym kryje się coś więcej – symbolika głęboko zakorzeniona w chrześcijańskim dziedzictwie i narodowej tożsamości.
Wigilia, ten szczególny wieczór, jest czasem, w którym historia, tradycja i duchowość splatają się w jedną harmonię. To dzień, gdy migotanie świec na wigilijnych stołach odbija się w oczach bliskich, a dźwięki kolęd niosą opowieść o miłości, która przyszła na świat w ciszy betlejemskiej nocy. Jest to chwila, gdy życie codzienne ustępuje miejsca oczekiwaniu – oczekiwaniu na światło, które rozświetla ciemność.
Decyzja o uczynieniu tego dnia wolnym od pracy to coś więcej niż administracyjny akt. To przypomnienie, że w świecie pełnym pośpiechu i niepewności warto na chwilę się zatrzymać, spojrzeć w oczy bliskim i wsłuchać się w głos, który woła z głębin naszych serc. Ale czy Wigilia, tak piękna i przepełniona symboliką, powinna być wyróżniona ponad inne dni w chrześcijańskiej tradycji? Czy to właśnie ona najlepiej wyraża sedno wiary, którą wyznajemy?
Wigilia i Wielki Piątek – między światłem a cieniem
Wigilia to dzień pełen światła – światła rodzinnych spotkań, ciepła i nadziei. Ale w kalendarzu liturgicznym istnieje inny dzień, równie ważny, choć w swojej atmosferze skrajnie odmienny. Wielki Piątek, dzień męki i śmierci Chrystusa, to moment, w którym światło zdaje się gasnąć, a ziemia wstrzymuje oddech pod ciężarem niewyobrażalnego cierpienia. To dzień ciszy, w której Bóg mówi najgłośniej.
Wielki Piątek nie przynosi radosnych pieśni ani dźwięku dzwonów. Jest dniem zadumy, dniem, w którym człowiek pochyla głowę przed tajemnicą Bożej miłości. „Wykonało się” (J 19,30, BBT) – te słowa, wypowiedziane na Golgocie, stały się początkiem odkupienia. Chrystus, umierając na krzyżu, zamienił drzewo hańby w drzewo życia. Jak pisał św. Paweł: „My głosimy Chrystusa ukrzyżowanego – który jest zgorszeniem dla Żydów, a głupstwem dla pogan” (1 Kor 1,23, BBT).
Wielki Piątek przypomina nam, że zbawienie przyszło przez cierpienie, że miłość jest silniejsza niż śmierć. Czy ten dzień, pełen tak głębokiej symboliki, nie zasługuje na podobne wyróżnienie jak Wigilia? W wielu krajach chrześcijańskich, w tym w Niemczech czy Wielkiej Brytanii, Wielki Piątek jest dniem wolnym od pracy – dniem, w którym całe społeczeństwo może zatrzymać się, by pochylić się nad krzyżem, który łączy ziemię z niebem.
Religijne i kulturowe znaczenie Wielkiego Piątku
Wielki Piątek to serce chrześcijańskiej wiary. To dzień, w którym miłość Boga do człowieka objawia się w pełni – nie w triumfie, ale w ofierze. Krzyż, który w oczach wielu był narzędziem śmierci, stał się narzędziem zbawienia. Tradycja liturgiczna tego dnia, pozbawiona Eucharystii, skupia się na adoracji krzyża, który jest znakiem nadziei i życia.
Czy jako społeczeństwo nie powinniśmy uczynić tego dnia wolnym od pracy, dając ludziom przestrzeń na refleksję, modlitwę i zatrzymanie się w codziennym biegu? Wielki Piątek to nie tylko dzień smutku – to dzień, który prowadzi nas ku światłu Zmartwychwstania. Bez ciszy Golgoty nie byłoby triumfu Niedzieli Wielkanocnej.
Wigilia a Wielki Piątek – dwa bieguny tej samej historii
Wigilia i Wielki Piątek to dwa bieguny tej samej historii – historii miłości, która przyszła na świat w Betlejem i osiągnęła swój szczyt na Golgocie. Jeden dzień jest pełen światła, drugi pełen cienia, ale oba prowadzą nas ku nadziei. Wigilia uczy nas czekać, Wielki Piątek uczy nas wierzyć, że nawet w ciemności istnieje sens.
Może nadszedł czas, byśmy jako społeczeństwo spojrzeli na oba te dni w nowy sposób – nie jako na przeciwieństwa, ale jako na dwa etapy tej samej drogi. Nadanie Wielkiemu Piątkowi statusu dnia wolnego od pracy mogłoby być aktem szacunku wobec tej drogi – drogi, która prowadzi od narodzin do odkupienia.
Wezwanie do działania – razem dla Wielkiego Piątku
W świecie pełnym pośpiechu i powierzchowności potrzebujemy takich dni jak Wielki Piątek – dni, które zmuszają nas do zatrzymania się, spojrzenia w głąb siebie i zadania pytania o sens naszego życia. Zapraszam Cię, Drogi Czytelniku, do wsparcia inicjatywy uczynienia Wielkiego Piątku dniem szczególnym – nie tylko w liturgii Kościoła, ale i w życiu codziennym Polaków.
Niech ten dzień stanie się przestrzenią ciszy, modlitwy i zadumy – dniem, który przypomina, że miłość potrafi zwyciężyć wszystko, nawet śmierć. Odwiedź stronę wolnywielkipiątek.pl i dołącz do naszej wspólnej misji. Razem możemy uczynić Wielki Piątek dniem, który zmienia życie – nie przez obowiązki, ale przez głębię.
/-/ + Robert Matysiak NCC